Una còla de scientifics de l’Universitat de Virginia de l’Oèst a trapat plusors cellulas de procariòtas e mai d’eucariòtas dins de cristals de sal gemma de l’edat neoproterozoïca, çò es fa mai d’830 milions d’ans. La trobalha se faguèt dins la formacion Browne, situada al centre d’Austràlia. La descobèrta es importanta pr’amor que poirián èsser entre los èssers vius pus ancians jamai trobats sus la Planeta Blava.
“Pendent la creissença dels cristals de sal gemma sus la superfícia de l’aiga salina, i demorèron divèrses objèctes minerals, çò diguèt Sara Schreder-Gomes, del departament de geologia e geografia d’aquela universitat estatsunidenca. E qualques unes dels objèctes solids trapats son organics”.
Val sens dire que calguèt l’usatge de la tecnologia pus modèrna per trapar aqueles organismes organics dins los minerals. D’efièch, los cercaires utilizèron la tecnica coneguda dins lo mond scientific coma petrografia amb lutz UV-visible. Aital trapèron que i aviá d’èsser vius amb una edat d’aperaquí 830 milions d’ans.
D’organismes complèxes
Los cercaires confirmèron puèi que qualques unes d’aqueles objèctes organics semblavan d’èsser de cellulas de procariòtas e eucariòtas. Foguèt alara que se vegèt l’importància de la descobèrta. “Es pas lo primièr còp que trobam d’organismes vius dins de cristals, mas dins aqueles minerals n’i aviá fòrça, mai del 40% dels cristals estudiats”, çò apondèron los cercaires.
Per ansin, segon los quites cercaires, qualques minerals contenián fins a 10 microrganismes. La majoritat èran de procariòtas o d’eucariòtas mas tanben foguèron trapats d’autres materials organics complèxes. E l’estudi demostra que i pòt aver de microvida dins aquel tipe de cristals pendent de milions e de milions d’annadas. Après, tanben afirmèron que çò de meteis se poiriá èsser passat sus Mart.
“Son de procariòtas e eucariòtas que demoravan a la superfícia de l’aiga amb d’autres organismes vius complèxes qu’èran ailà fa aperaquí 830 milions d’ans. E que son demorats dins los cristals tot aquel temps, çò confirmèron los cercaires. A aquela luènha epòca avián pas patit cap de descomposicion e doncas se podián espepissar sonque amb los uèlhs”. L’estudi foguèt publicat dins lo numeric Geology.
La Redaccion
