Lo lop indian (Canis lupus pallipes) es considerat per qualcunes cercaires coma una sosespècia del lop gris mas que demòra sonque al sud-èst asiatic e Índia. D’autres per contra, afirman qu’es una espècia desparièra pr’amor de la sieuna morfologia. La responsa finala arribariá pas fins a l’an 2017, quora foguèt analizat geneticament lo sieu ADN. La resulta confirmèt que lo lop indian es una sosespècia de lop gris desseparat d’aquela familha fa mens de 400.000 ans.
Lo lop indian es plan celèbre e plan conegut per totes a la planeta. Pas pel sieu nòm d’espècia mas perquè foguèt l’espècia de canid que suenhèt Mowgli al libre de la Jungla e que l’ajudèt totjorn en la sieuna lucha contra Sherkan, lo tigre.
D’efièch, lo lop indian es un animal amb de mesuras menoras que lo lop tibetan, mas tanben màger que lo lop d’Aràbia. Aquò vòl dire que la sieuna forradura es pas tan densa coma la del primièr, mai que mai, pr’amor que viu en de regions plan pus caudas. Totun, lo sieu pelatge tanben es plan dens pr’amor qu’es una proteccion qu’a per luchar contra los rais del solei.
Lo lop indian demòra totjorn en de grops pichons restacat amb d’autras sosespècias de lop de la planeta e es plan mai silenciós. Aquò vòl dire que, malgrat que tanben canta, o fa plan mens que d’autras sosespècias de lop gris. Es un tipe de lop qu’es uèi plan menaçat e que lèu poiriá patir l’extincion pel reduch nombre de lops indians que demòran e tanben pr’amor de l’isolament genetic.
Lo lop de la jungla
Se lo lop d’Imalaia abita als airals montanhoses, lo lop indian causiguèt lo terren plan que i a tre aquelas montanhas e la còsta. E s’espandís dempuèi Turquia (ont i a uèi una de las màgers populacions de lop indian del mond) e lo sud-èst asiatic, en terren dubèrt, mas tanben en de forèsts e de sèlvas.
Malgrat qu’es una sosespècia de lop gris, la sieuna genetica tanben es unica pr’amor de la sieuna adaptacion a lo terren plan arid de la peninsula indiana. Aquò fa del lop indian un predator unic a la Tèrra. Segon divèrses estudis, lo lop indian e lo lop imalaian son la basa filogenetica de totas las autras sosespècias de lop que i a al mond e ambedoas sosespècias son plan ligadas geneticament a una tresena sosespècia; lo lop african.
Uèi la populacion de lop indian seriá de sonque tre 2.000 e 3.000 individús e pr’amor d’açò es un animal classificat coma plan menaçat e que poiriá s’escantir lèu.
Lo lop indian es doncas pus pichon que d’autras sosespècias de lop gris. La mejana d’un especimèn es de fins a 72 cm de nautada. Los mascles pòdon pesar pan 25 kg e las femes 22 Kg. La sieuna longada pòt arribar tanplan als 145 cm. Lo sieu pelatge es cuèrt, malgrat que lo de l’esquina es plan mai long per se protegir del solei. La color del lop indian es grisa o ròia o blanca. Las pautas son entierament blancas, I a pas gaire lops indians negres.
Los lops indians preferisson viure en de grops pichons amb tre 6 e 8 individús. Es pas estat gaire estudiat, mas los etològs son d’acòrd en confirmar que lo zèl del lop indian se debana dempuèi lo mes d’octobre e arriba fins a desembre. La naissença dels pichons se debanarà, mai que mai, en una cauna o un trauc a la ròca. La sieuna dièta abituala son d’antilòps, de rosegaires e de lèbres.
Aqueste carnivòr preferís caçar d’antilòps amb lo parelh. Aital, un dels dos lops ataca per davant e l’autre tombarà sus la preda per darrièr. De soslinhar que lo sieu abitat es ont tanben i a fòrça autras espècias de predators, coma lo chacal, l’ors, lo leopard, lo rainard, lo leon e lo tigre. Aquò vòl dire que la concurréncia per las predas es granda.
D’un autre caire, lo lop indian es vengut nuechenc amb lo temps e las atacas de l’òme mas tanben es celèbre pr’amor de la sieuna granda velocitat e rsisténcia quora perseguís una preda. Utiliza desparièras estratègias segon la preda. Se aquesta son de rosegaires o de lèbres cada membre del grop cercarà en una direccion. Se la tòca son d’antilòps lo grop s’amassarà.
En de pargues naturals coma lo de Nannaj, en Índia, la sieuna preda pus caçada (88% dels còps) es l’antilòp negre. Los grops de lops indians demòran sovent amagats darrièr de la verdura fins que las sieunas predas son plan pròchas. Alara atacan e, se cal, tanben la secutan pendent fòrça temps e la preda sonque serà atacada quora pòt pas pus. Çò de mai abitual es la mòrt per fauta d’aire, pr’amor de la nhacada al cuòl d’un dels lops, del còp que los autres nhacan la part posteriora de l’animal.
La pròva del declin que patiguèt lo lop indian al long dels sègles XIX e XX a coma basa lo registre de la preséncia de lops indians a l’oèst del flume Jordan, en Palestina, fins a 1950. Tre las annadas 1964 e 1980 foguèt plan secutat pels paisans locals e uèi lo govèrn israelian permet sonque una populacion plan pichona.
Mai lops indians i auriá segon qualcunes estudis en Anatòlia. En Síria, i aurián aperaquí 100 especimèns. Se pensa que, malgrat qu’es brica protegit, en Turquia n’i auriá, uèi, mai de 7.000 individús, çò que seriá la màger populacion de lops indians del mond, mai encara qu’en la meteissa Índia.
En de païses situats mai a l’èst, coma Iran, es totalament desconegut lo nombre de lops indians que i pòt aver. La sieuna caça es legala e aquesta sosespècia patís de mai en mai una òrra destruccion de l’environament que provòca una mendre preséncia de lops indians a la region.
Afganistan, Paquistan e Índia serián tanben de païses amb de grandas populacions de lops indians. Los indós pensan qu’es un animal sacrat e pòt pas èsser secutat. Aquò malgrat que son restacats amb la mòrt de desenas d’enfants de biais annadièr.
Per ansin, en 1876 las autoritats anglesas auciguèron gaireben 3.000 lops indians considerats coma responsables de 721 atacas a d’umans, mai que mai, mainatges. Pendent la decada de 1920 encara foguèron caçats mai de 100.000 lops per la meteissa causa.
Uèi encara se’n pòdon trobar en 9 estats indians. L’estudi de la sieuna poplacion en Índia donèt una chifra d’aperaquí 3.000 individús en l’an 2004. De soslinhar que totes los estudis scientifics confirman que, se i a predas naturalas, los lops indians preferisson aquestas e que sonque atacan l’elevatge o encara d’umans se i pas res per caçar.
La densitat umana en Índia es venguda gigantassa. L’elevatge tanben. Aquò entraïna que la majoritat d’èrba siá manjada per aqueste e daissan sens de noiridura d’animals erbivòrs salvatges coma l’antilòp negre, preda abitauala del lop indian. Quan aquesta espècia se n’es anada d’un airal pr’amor de la fauta de noiridura – manjada per l’elevatge uman – es quora los grops de lops indians atacan a aquel e los problèmas amb nòstra espècia creisson.
Se i a un fach biologic que permet afirmar que lo lop indian a sobreviscut fins a uèi lo jorn e que, s’escantiguèt pas, es pr’amor que cada còp qu’una femèla a de pichons lo nombre dels meteisses se situa tre 3 e 5 joves que sonque son suenhats pels paires pendent 6 meses e pro. Lor espèr de vida pòt arribar plan als 15 ans.
Qualcunas de las piègers menaças que patís son l’arribada de mai e mai elevatge al luòc ont demòran, e aquò provòca un sens fins de problèmas amb l’òme, que i a de mai en mai cans que pòdon aver d’especimèns mesclats amb los lops indians, e lo vejaire de la majoritat dels paisans locals que i a al sieu abitat e considèran qu’es un mònstre que devòra d’enfants.
D’un autre costat, se la genetica actuala confirma qu’es un tipe de lop que se crosèt jamai amb d’autras sosespècias de lop los darrièrs 400.000 ans, poiriam parlar plan d’una nòva espècia de canid e aquò deuriá entraïnar una nòva vision sus lo lop indian per assajar de lo protegir abans de la sieuna fin.
Totun, la pensada dels indians es qu’es un mamifèr brica positiu. D’istòrias coma l’ataca e mòrt de mai de 600 enfants sonque en 1878 provoquèron un grand damnatge a la reputacion del lop indian. Malgrat tot çò de bon que diguèron d’autors coma Kipling.
Urosament tanben demòran de pichonèls grops de lops indians en de païses vesins, coma Nepal o Botan. Ailà es estat protegit legalment dempuèi la decada de 1970. Sonque aqueles individús e los d’Anatòlia an un cèrt futur, coma espècia o sosespècia. Pr’amor que la populacion indiana, encara uèi, preferís la sieuna extincion dirècta pendent los pròplèus ans. Trist, vertat ?
Un article de Christian Andreu*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
