Hapalochlaena o pofre d’anèlas blavas es un mollusc cefalopòde qu’aperten a l’òrdre dels octopòdes. Son d’animals pichons que pòdon èsser trapats aisidament en l’ocean Pacific dempuèi la còsta australiana fins a Japon. Uèi i a classificadas fins a quatre espècias diferentas. Lo pofre d’anèlas blavas a d’anèlas de color blava e negra e la siá pèl es jauna. E malgrat qu’es un animal plan pichon es tanben considerat coma un dels animals pus dangieroses de tota la planeta.
Los pofres d’anèlas blavas usan de cromatofòres qu’an a la pèl quand creson èsser en dangièr e la pèl ven mai jauna e las anèlas mai blavas. Son, en mai d’aquò, plan agressius e dobtan pas a l’ora d’atacar d’autres animals o encara d’umans. Lor dièta son de cambaròtas e crancs, e se noirisson, mai que mai, de grandas cambaròtas e bernats l’ermita o d’autres tipes de bernat. Tanben manjan de peissum pichonèl. Per caçar, per exemple de crancs, arranca un troç de la siá closca e puèi comença a lo devorar.
L’ora de se reproduire
A l’ora de la reproduccion, la femèla decidís quand sonar lo mascle e quand lo daissar. Se cal, alara usarà de violéncia se lo mascle vòl contunhar la copula. Puèi daissarà fins a 50 uòus amagats. E los suenharà pendent sièis meses. Pr’açò far daissarà de manjar, se cal o far. Quand los pichonèls pofres naisseràn, la femèla morirà e los sieus filhs encara demoraràn fins a un an abans de venir adultes e poder, tornarmai, se reproduire. Mas son la nòva generacion.
A mai d’aquò, e malgrat que son plan pichons los pofres d’anèls blaus an pro poison per tuar mai de 25 personas e uèi lo jorn i a pas cap antidòt conegut. Lor verin pòt doncas tuar una persona lèu lèu car a de dopamina, d’5-hidroxitriptamina, de triptamina, d’hialuronidasa, d’acetilcolina, de tiramina, d’histamina, d’octopamina e de taurina.
Segon de donadas oficialas lo pofre d’anèlas blavas a lo quatren veirin pus poderós que pòt aver cap animal de la planeta car la tetrodotoxina qu’a aquel poison es semblant a una neurotoxina, que tanben an d’autres animals coma lo peis glòbe. 
Es un veirin qu’arrèsta los canals de sòdi e provòca una paralisi motritz. Es la consequéncia de la tetrodotoxina, facha per de bacteris situats dins la glàndula salivala de l’animal e que tanben balhan la color blava a las siás anèlas.
A l’actualitat i a quatre espècias de pofres d’anèls blaus e totes demòran a l’ocean Pacific; Hapalochlaena lunulata, Hapalochlaena fasciata e Hapalochlaena nierstraszi, sonque foguèron espepissats a l’airal marin que i a entre Japon e Austràlia. Pasmens, Hapalochlaena maculosa, a mai d’aquela zòna, tanben foguèt trapat a la mar Cariba.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
Aqueste article es tanben publicat dins Naturaleza Salvaje, un numeric de geografia e l’environament, que Sapiéncia n’a un acòrdi de cooperacion
