Una còla de cercaires de l’Universitat de Michigan, als Estats Units, dirigits per l’anestesiològ Kamran Diba, a trobat que quand somiam qualques neurònas fan quicòm mai que tornar balhar d’imatges sus lo passat mai recent: d’efièch anticipan çò que pòt venir mai tard. Aquò fa pensar als scientifics que qualques sòmis, de fach, predison l’avenidor.
“Qualques neurònas reagisson a cèrts estimuls, çò diguèt Diba. I a de neurònas situadas dins lo cortèx visual que reagisson a cèrts estimuls. Mas an tanben de preferéncias. E pòdon produire una representacion del Mond desparièra après cèrtas experiéncias”.
Aital, las neurònas jògan un ròtle clau per consolidar de nòus remembres, mas tanben utilizan cèrtas nòvas experiéncias per representar d’imatges qu’encara se son pas manifestadas dins lo cervèl, çò diguèt Caleb Kemere, neurològ de l’Universitat de Rice e que tanben participèt a l’estudi . E aquò es un fach inesperat.
D’experiments amb de mirguetas
Los cercaires experimentèron amb de mirgas per veire cossí reagissián. “Çò qu’es vertat es que qualques unas de las neurònas estudiadas an cèrtas preferéncias, mas avèm pas pogut trobar perqué, çò contunhèt Diba. E aquò se debana, mai que mai, pendent lo sòmi”.
Los neurològs empleguèron una maquina d’estatisticas per assajar de veire de qué somiava l’animal. Puèi, assagèron de veire ont pensava l’animal durant lo sòmi. “E avèm capitat a o poder far”, çò soslinhèt Diba. Lo metòde utilizat a confirmat que la representacion espaciala que se faguèt pendent lo sòmi forma un nòu environament e aquò demòra durant d’oras. Mai d’una ora après l’experiéncia reala. Mas sembla qu’encara i a mai qu’aquò.
“Avèm pogut veire que pendent lo sòmi l’animal subís de cambiaments e que, quand l’animal es plaçat tornarmai dins son environament, los cambiaments neuronals subits provòcan un cambiament de la percepcion de l’environament, çò apondèt lo cercaire. semblariá qu’aquò ajudèsse l’especimen a predire çò que se pòt passar dins l’avenidor”.
E tot aquò se tenguèt pendent lo sòmi. Aquò es, segon aqueles cercaires, un espepissament dirècte de la neuroplasticitat que sonque a luòc pendent lo sòmi. E aquò es plan important pr’amor que jamai non èra estat espepissat. Desenant podèm dire que somiar tanben vòl dire tornar bastir la realitat d’un biais que pòt ajudar l’individú a predire –de còps– a predire çò que se pòt téner dins l’avenidor e qu’es pas encara arribat. Mas cal de temps per o poder far. L’estudi foguèt publicat dins lo numeric Nature.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion.
