Los ipopotams son d’animals qu’an un ròtle clau dins la cadena alimentària dels rius ont demoran. En 2019 lor populacion se redusiguèt (segon lo luòc) fins a 20%. E de cercaires qu’estúdian lor vida vidanta pensan que lor desaparicion poiriá provocar una pèrda de diversitat environamentala fatala per l’ecosistèma ont demoran.
Aquò es atal pr’amor que los ipopotams manjan d’èrba rica en silici. Las femsas balhan de manjar a un sens nombre d’animals aquatics e de peisses als rius ont encara i a d’ipopotams. An un ròtle clau dins lors ecosistèmas e pr’aquò alèrtan sus los dangièrs environamentals de lor desaparicion.
Segon aquò, de cercaires de l’Universitat flamenca d’Anvèrs (Flandra) an estudiat lo cicle alimentari dels ipopotams al riu Riu, a Kenya, a trapèron que quora manjan d’èrbas amb fòrça silici (ne pòdon arribar a manjar fins a 800 quilogramas jornalièras cada especimèn, atanben an un ròtle clau dins la distribucion d’aquel silici pr’amor de lors femsas.
Per ansin, segon Jonas Schoelynck, cap d’aquela còla scientifica qu’estudièt las costumas dels ipopotams pòdon arribar a transportar fins a mièja tòna metrica de silici de manièra jornalièra mas atanben de tèrra a l’aiga. Aquò ajuda d’una manièra tras qu’importanta la diversitat ecologica dels rius ont demoran aqueles mamifèrs.
Las femsas de cada ipopotam dins aquel fluvi constituïsson lo 76% de creissença del silici total qu’an las aigas d’aquel riu. E cap d’animal pòt substituir los ipopotams en aquel ròtle environamental. L’importància del silici es basica per un tipe d’algas nomentadas diatoms e sens d’ipopotams lor populacion poiriá dintrar en dangièr. E mai encara, pr’amor que son la basa de la cadena alimentària de fòrça peisses, aus e d’autres animals dins aquel ecosistèma aquatic.
Una populacion en dangièr
Maugrat que l’espècia d’ipopotam (Hippopotamus amphibius) sèra plan espandit en Asia, Africa e encara Euròpa fa solament 30.000 annadas, lor situacion uèi lo jorn es venguda plan critica. Demorèron en de rius de Levant fins fa mens de 3000 annadas e encara podián èsser espiats al flume Nil en l’an 639, quora lo país foguèt conquistat pels arabis. Lo darrièr ipopotam que demorèt a la província de Natal (Africa del Sud) foguèt caçat en 1890.
Uèi pòdon èsser trobats al Congo e d’autres païses coma Uganda, Tanzania e Kenya. Per l’Oèst s’espandisson fins Gàmbia, pel nòrd dins Sudan e pel sud fins Africa del Sud.
Totun, que lor populacion uèi viu una situacion critica. En 2006 l’Union Internacionala per la Conservacion de la Natura soslinhèt que l’espècia aviá patit una pèrda d’entre 7% e 20% segon lo luòc dempuèi l’an 1996. Zambia (40.000) e Tanzania (30.000) an las populacions mai grandas.
La populacion totala mondiala es de 150.000 ipopotams, mas en de luòcs coma lo Pargue Nacional de Virunga (Congo), la populacion uèi es de solament 800 especimèns quora en 1975 èra de 29.000. De rebèls Mai-Mai, de soldats paubres e milicia locala lo caçant pr’amor que lor carn es considerada a Africa Centrala coma un plat tras que gostós. Tot aquò met en dangièr una espècia de mamifèr clau dins lors ecosistèmas coma l’estudi publicat ara al numeric Science Advances demostrèt.
La Redaccion
