La conquista de la Luna per l’umanitat es pròcha, plan pròcha. Après se conéisser que l’òme pòt crear d’oxigèn sonque amb d’aiga lunara e de tèrra lunara ara ven d’arribar la descobèrta tanben d’un autre prètzfach totalament estonant; las plantas pòdon créisser e viure plan sus lo sòl lunar. Se i aguèsse pas cap estudi scientific per o demostrar totes diriam que qui o diguèt es fòl.
Pasmens, es aital, un experiment poguèt demostrar que las plantas pòdon créisser e viure en la Luna. Una còla de biològs de l’Universitat de Florida plantèt divèrses especimèns d’Arabidopsis thaliana en de tèrra lunara menada a la Tèrra per las missions Apollo 11, 12, e 17. E la resulta de l’experiment foguèt cèrta: una planta terrèstra pòt viure e se reprodusir plan en la Luna.
“Al futur, çò diguèt Rob Ferl, que dirigiguèt aquel estudi, la Luna serà usada coma una estacion de sortida per l’espaci, per de missions mai longas. Es plan logic d’assajar d‘utilizar lo sòl lunar. Ara sonque podèm nos demanar se i aurà de paisans lunars per coitivar de plantas ailà en naut pr’amor que se pòt far e plan”.
Sonque de tèrra lunara
Per far l’experiment los biològs avián sonque 12 gramas de sòl lunar e caliá i poder plantar plan divèrses especimèns vegetals e d’aiga, nutrients e de lutz. Per poder o far usèron de recipients de plastics comuns a l’ora de coitivar de cellulas. Cada recipient aguèt aperaquí una grama de sòl lunar , de nutrients e de granas d’Arabidopsis thaliana, una pichonela planta amb de flors africana e euroasiatica. E capitèron.
Tanben plantèron Arabidopsis thaliana mas sonque laguens un sòl semblant al sòl lunar. Aquela tèrra terrèstra, pasmens, tanben semblava de tèrra marciana. E las plantas qu’avián de tèrra lunara cresquèron plan. L’estonament dels biològs foguèt naut. Segon Anna-Lisa Paul malgrat que los scientifics èran pas segurs sus la resulta l’experiment demostrèt que lo sòl lunar trinca pas lo cicle ormonal de la planta a l’ora de nàisser. Totun, lo temps balhèt tanben de diferéncias entre ambedoas plantas e lo desparièr tipe de sòl; las plantas qu’avián de tèrra lunara èran plan mai pichonas que las autras. E un estudi genetic posterior demostrèt aquel fach.
Lo segon grop de plantas luchèt a nivèl genetic contra aqueles elements que provòcan d’estransi a la planta coma sal o encara fèrre, çò confirmèron los biològs. Mas al tèrra lunar las plantas patiguèron pas cap element que provoquèsse d’estransi a nivèl genetic. Ara cal estudiar, çò apondèron los scientifics, cossí melhorar aqueles especimèns per assajar de plantar coitius entièrs e veire se podèm capitar a l’ora d’aver d’agricultura reala a la Luna.
“La Luna es un satellit plan sec. Cossí podèm plantar una planta sus de minerals amb d’aiga e nutrients ? çò demandèt lo biològ Stepehn Elardo. Se pòt far sonque amb mai d’aiga ? “. Per poder contunhar l’experiment cal de’n primièr celebrar la resulta primièra pr’amor que jamai degun aguèsse dich aquò; que podèm plantar de plantas en la Luna e aquelas pòdon viure plan sonque amb d’aiga e nutrients. Puèi cal trapar mai de tèrra lunara e demostrar cossí podèm viure de l’agricultura tanben sus la Luna. L’estudi foguèt publicat al numeric Communications Biology.
La Redaccion
