Benlèu quauque còp a la vida avèm pensat perqué i a personas que son mai antosocialas que d’autras, de segur. E tanben quala ne pòt èsser la causa: l’environament social, çò que se debana pendent la vida? O i a d’autres factors ? E perqué qualques unes son mens antisocials e d’autres pus ? Çò que se sabiá pas èra que la responsa tanben pòt èsser genetica.
Per ansin, un nòu estudi fach sus d’adolescents a Euròpa soslinhèt que l’influéncia d’experiéncias positivas o negativas pòt entraïnar un comportament mai o mens social. E aquò, se l’individú a cèrts gèns, pòt provocar mai o mens sociabilitat pr’amor atanben de la de genetica.
L’estudi foguèt fach amb mai de 1300 adolescents de la vila suedesa de Västmanland, qu’acceptèron respondre tota sòrta de qüestions restacadas amb deliquéncia, de conflictes familiars o encara quora se avián patit un abús sexual, a mai de la relacion amb los parents. Fin finala, que balhèron un exemple de saliva per analizar l’ADN.
Los gèns de l’antisociabilitat
Çò que descobriguèron los cercaires foguèt estonant; i a tres gèns que fan mai aisit èsser antisocial a cèrts individús e pas a d’autres. Maugrat aquò, tot es pas perdut, pr’amor que l’environament social e, sustot familiar, pòt arrestar aquel tipe de responsa individuala. Òc, la genetica es tras qu’importanta, mas lors efièchs pòdon èsser combatuts.
Los tres gèns son lo MAOA, lo BDNF e 5-HTTLPR. Lo primièr activa la serotonina e foguèt descobèrt que fins un 25% dels òmes caucasians an aquel gèn. Los qu’an patit d’abuses sexuals son fòrça mai antisocials se l’an. Lo gèn BDNF activa, o pas, aquel gèn, e quora se patís una agression sociala, los individús pòdon desvolopar d’abitudas plan antisocialas. Lo gèn 5-HTTLPR, fin finala, es un gèn que lo 20% de la populacion l’a e los que patiguèron d’atacas quand èran joves o dròlles son apuèi plan mai antisocials e encara fins agressius.
En mai d’aquò, los tres gèns agisson entre eles e pòdon entraïnar, quora l’environament social es negatiu, d’antisociabilitat e fins d’actituds de delinquéncia. Totun, que maugrat qu’aver un d’aqueles gèn es potencialament un risc per l’individú, l’amor e la familha pòdon ajudar arrestar lors efièchs totalament. L’estudi foguèt realizat per l’universitat de Montreal e publicat al numeric International Journal of Neuropsychopharmacology.
La Redaccion
