ANCESSORS D’OMINIDS (3) : L’ORIGINA MEDITERRANÈA
Pendent d’annadas los cercaires assagèron de trobar d’espècias ancessoras dels ominids al quite luòc ont ne foguèron trapadas la majoritat d’aquelas: en Africa. Totun, que i aviá mantuns cercaires qu’afirmèron que dengun podiá pas trobar cap espècia ancessora d’ominids en tèrras africanas pr’amor que benlèu lo luòc èra marrit. Mas la paleontologia donèt, fin finala, la rason a aqueles cercaires alavetz silenciats. Car l’origina de la majoritat d’espècias de monards ancessoras d’ominids foguèt descobèrta fa mens de 20 annadas que ne foguèt pas Africa mas la Mediterranèa.
Per ansin, una de las pus recentas e estonantas tròbas que la sciéncia modèrna faguèt en çò que tòca a aquesta tematica se debanèt en 2002 amb la descobèrta de Pierolapithecus catalanunicus al vilatge d’Els Hostalets de Pierola (Catalonha). La còla que trapèt aquela nòva espècia èra de l’Institut Catalan de Paleontologia e foguèt una vertadièra revolucion dins la comunautat scientifica.
Pieralopithecus demorèt fa 13 milions d’ans e poguèt èsser classat ja coma una espècia qu’aviá un torax ample e plan, una colomna vertebrala inferiora rigida, de ponhets flexibles e una fàcia protuberanta e cuèrta. Pieralopithecus fasiá aperaquí un metre de nautor e son pes foguèt situat en 35 Kg. Los genolhs èran plan parièrs als dels grands simis actuals e aquò li permetiá poder se desplaçar amb lo tronc drech e encara montar verticalament als arbres quand èra a la recèrca de frucha.
Una nòva espècia revolucionària
Lo nòu antropoïde Pieralopithecus foguèt nomenat segon lo nom d’un especimèn qu’aviá lo nom (donat per la còla de cercaires que lo trapèt) de Pau. Lo nòu fossil aviá divèrses traches postcranians pronograds e segon l’anatomia de la sieuna fàcia podiá plan èsser estada una espècia ancessora comuna de l’òme mas tanben dels autres grands simis que i a uèi encara al mond.
Justament las caracteristicas evolutivas de Pau ajudèron a cambiar lo vejaire scientific sul passat de la nòstra espècia: la majoritat d’espècias africanas anterioras als ominids demorèron arrestadas dins lor linha evolutiva que condusiá vèrs l’òme modèrn e los grands simis actuals.
L’esqueleta (o las rèstas fossilas) de pau foguèron una primièra evidéncia per confirmar una ipotèsi que fins aquel moment podia pas èsser demostrada: l’origina de la nòstra familha, lo nòstre breç evolutiu foguèt la Mediterranèa e pas Africa coma se pensava fins alavetz.
Entre l’an 2000 e 2020 foguèron descobèrtas mantunas espècias ancessoras dels ominids qu’ocupan tota l’evolucion del nostre linhatge entre ara fa 15 e 10 milions d’annadas. En revenja, en Africa es pas jamai estada trapada cap espècia ancessora coma aquelas. E totas foguèron trapadas al Mediterranèu.
D’efièch a l’airal de la region catalana situada entre lo Vallés e lo Penedés s’i trapèron puèi de milièrs de fossils mai fins al ponch de convertir aquela region en un dels luòcs pus importants dins l’evolucion umana a la planeta.
E totes confirmèron qu’en Catalonha i demorèron a l’epòca divèrses genres de primats ominoïdes. A mai, en 2004 la quita còla descobriguèt, encara, una nòva espècia que tanben foguèt considerada estonanta per la comunautat scientifica: Anoiapithecus brevirostris.
La Redaccion
