Plusors dents trapadas en 1910 al sit paleolitic de La Cotte de St Brelade, a Jersey, son ara estadas classificadas coma las d’un individú que foguèt un ibrid entre nostra espècia e Homo neandertalensis, segon un nòu estudi dirigit pel Musèu d’Istòria Naturala de Londres. Las dents foguèron trobadas entre los ans 1910 e 1911 e èran al meteis nivèl qu’un fuòc preïstoric fach al meteis luòc.
Segon los cercaires que sortisson de classificar aquelas dents la classificacion d’aquestas coma las d’un individú ibrid es una descobèrta importanta pr’amor que confirmariá, en mai del cas ja averat de Lagar Velho, en Portugal, que lo crosament entre las doas espècias d’ominids se passèt mai sovent que çò que se poiriá pensar e a d’epòcas desparièras. “La Cotte de St Brelade pòt ara èsser considerada coma un luòc paleolitic decisiu, çò diguèt l’arqueològa Olga Finch, car parla de la vertat de çò que se passèt en çò de nòstres ancessors.”
Per ansin, la còla de cercaires qu’an classificat aquelas dents de Jersey afirma que qualques unas an de caracteristicas tipicament neandertalianas, mas que n’i a mai d’una qu’an pas aqueles traches e per las qualas se pòt assolidar d’una manièra segura que lor forma es la dels umans modèrnes, çò que confirmariá qu’apertenián a un individú ibrid de las doas espècias.
Una edat pròcha dels 48 000 ans
L’analisi de las dents trobadas a Jersey a revelat qu’aurián una edat minimala de 48 000 ans. E aquò tanben menariá a parlar d’un dels individús neeandertalians amb l’edat pus jove jamai trapats en Euròpa. Çò que fariá complexificariá un mauc la preïstòria europèa pr’amor dels ancessors comuns que poirián aver las doas espècias.
“Après l’arribada de l’òme modèrne en Euròpa i a cèrtas regions ont trapam plan las doasespècias, çò diguèt Chris Stringer, cercaire del departament de sciéncias de la Tèrra d’aquel musèu anglés. E mai encara après la data dels 45 000 ans. Aquò fa pensar que las doas espècias poirián aver d’ancessors comuns qu’apertenián a una tresena espècia. Un fach qu’èra pas considerat fins ara e qu’entraïnariá una istòria genetica fòrça mai complèxa”.
“L’idèa d’una populacion entièra amb de caracteristicas ibridas es una ipotèsi jamai demostrada fins a uèi, çò apondèt Chris Stringer. E poiriá èsser sonque provada amb plusors analisis geneticas de las dents d’aqueles individús, un trabalh que comencèt fa gaire”.
E mai las dents trapadas abans a La Cotte sián classificadas coma las d’un individú solet, Stringer e sos collègas creson que son d’aumens dos individús qu’aurián las meteissas caracteristicas, çò que poiriá confirmar scientificament que se pòt parlar d’una populacion amb los meteisses traches genetics.
La tòca dels cercaires es ara, doncas, de trabalhar amb lo departament cultural de Jersey per poder trobar d’autras rèstas fossilas a La Cotte de St Brelade, e començar un nòu programa analitic amb d’autres collègas per veire se lo sit meritariá non solament d’èsser protegit mas tanben mai estudiat. “Pòt èsser un projecte gigantàs, çò diguèt Stranger. Pasmens, o cal far per conéisser d’un biais mai prigond cossí evolucionèron nòstres ancessors”. L’estudi es publicat dins la revista numerica Journal of Human Evolution.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion
