Lo lac Baikal se tròba situat en la zòna sud de Siberia, Russia, tanben coneguda tanben pels noms d’Uèlh blau de Siberia o La Pèrla d’Asia. Lo nom deriva del tatar Bai-Kul (Lac ric). Es un lac d’origina tectonica que conten aperaquí 20% de l’aiga doça qu’es pas glaçada de la planeta. Lo lac a una prigondor mejana de 20 mètres, mas s’i pòdon trobar de zònas amb mai de 1 600 mètres de prigondor, çò que fa d’aquel lac lo mai prigond de tot lo mond. A una superfícia de 31 494 km², 636 km de long, e 80 km d’ample.
Lo lac Baikal se formèt fa gaireben 30 milions d’ans, çò que fa d’aqueste lac un dels mai ancians de la tèrra, de totes los lacs de granda nautor, e es l’unic qu’a pas afectat lors depaus pels glacièrs continentals. Se foguèsse quitat tot l’estanh qu’a lo lac, lo mineral poiriá arribar a aver gaireben 9 quilomètres de prigondor.
Dins lo lac Baikal podèm trobar un total de 22 illas, e la màger d’aquelas illas es Oljón, amb un pauc mai de 72 quilomètres de long. Lo lac se tròba totalament encerclat de montanhas, e a una zòna protegida coma pargue nacional. Pr’açò foguèt nomenat de l’Umanitat per l’UNESCO en 1996.
Oficialament lo lac Baikal se noirís de 336 afluents, que lo pus grand es lo fluvi Selenga, mas de fònts pas oficialas li donan un total de 544 afluents. Lo lac Baikal se noirís doncas d’una granda quantitat d’afluents, mas malgrat aquò l’aiga solament se dirigís vèrs l’exterior a travèrs lo fluvi Angara. L’airal total amb d’aiga es de 540.000 km², e es un 13% mai grand que l’airal amb d’aiga dels Grands Lacs d’America del Nòrd amassa.
Una falha sismica
Lo lac se tròba situat dins una zòna de falha sismica, ont i una fendilha jove que s’agrandís 2 centimètres per an, e es encara sismicament activa, çò que provòca una quantitat periodica de fòrts terratrèms a mai d’una granda quantitat de fònts termalas dins l’airal.
La resèrva naturala de Baikal se tròba situada al sud de Boriatia, e se creèt l’an 1969 per conservar la natura de l’estanh e la sarrada de Chamar-Daban. La superfícia d’aquela resèrva naturala es de 165.700 ectaras, e es classada coma una part importanta de la ret mondiala de resèrvas de la biosfèra.
Lo pargue nacional a pus de 1 550 espècias e varietats d’animals, que mai de 80% ne son endemics del quite luòc, dont 49 tipes diferents de mamifèrs, 272 d’aus, 3 de reptils, 3 d’anfibians e 52 espècias de peisses e doncas es una vertadièr paradís de la diversitat environamentala. Encara uèi lo jorn i a d’orses brunes, d’aiglas dauradas de lops cervièrs, de loiras, d’aiglas pescaires e de goluts.
Atanben pòt èsser trapada una tras qu’ampla diversitat de plantas, amb pus de 1 085 espècias, que la majoritat son en de vals de montanha o mai de pradas subalpinas. A mai, l’airal a de pins escurs de la taiga coma l’avet argentat, de cèdres e piceas, e atanplan de bòsques magres amb de pins nans de Sibèria e rododendrons.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
Aqueste article es tanben publicat dins Naturaleza Salvaje, un numeric de geografia e l’environament, que Sapiéncia n’a un acòrdi de cooperacion
