Fa pas gaire es apareguda una polemica amb una produccion d’una plataforma de contenguts audiovisuals sus la vida de la reina Cleopatra d’Egipte. Lo motiu es que l’interpretacion de la mitica monarca èra efectuada per una actritz d’etnia negra. Fòrça opinions an divergit per aquela eleccion, en defendent la teoria que Cleopatra èra blanca.
Dispausam pas d’imatges de la mitica reina (solament qualqu’una brèva e dubtosa descripcion en qualqu’una cronica). Mas sabèm que Cleopatra proveniá de la dinastia dels Ptolomèus o Lagides. Aquel linhatge, d’origina macedoniana, aviá començat a regnar a Egipte al sègle IVn aC, après la fragmentacion de l’empèri d’Alexandre lo Grand.
La dinastia dels ptolomèus
Lo mitic rei, cada còp que conquistava un nòu reialme, encargava la gestion e lo govèrn a un militar de la siá confidança. L’escuelhut per Egipte foguèt Ptolomèu, qu’èra tamben macedonian. Après la mòrt d’Alexandre l’an 323 aC, malgrat las promesas de reconéisser coma successor lo sieu filh, vertadièrament los desparièrs nòus governadors de las províncias venguèron los nòus monarcas, en creant d’aquela manièra nòus linhatges reials.
Ptolomèu comencèt una nòva dinastia que regnèt sus Egipte pendent tres sègles, e amb la particularitat que practicament totes los sieus monarcas se sonavan o Ptolomèu o Cleopatra. La darrièra e mai coneguda èra justament Cleopatra VII Nea Thea Filopator, e lo filh qu’aguèt amb Juli Cesar èra Ptolomèu Cesarion. Los maridatges entre membres de la meteissa familha dels Lagides (quitament fraires e sòrs) provoquèt que lo linhatge mantenguèsse una cèrta “puretat” raciala.
Al meteis Egipte en tempses passats avián regnat monarcas de raça negra, que provenián de las tèrras de Nubia, coma exemple los coneguts amb lo nom de la XXV dinastia. Qualqu’unas estatuas trobadas de faraons d’aquel periòde mòstran de caracteristicas facialas tipicas de la raça negra africana.
En resumit, a Egipte i aguèron de faraons de desparièras raças. E lo resultat es que, segurament Cleopatra èra blanca, e se semblava pas a aquela imatge de beutat orientala que fòrça còps avèm imaginat.
En una autra produccion televisiva, sus la vida de la reina Anna Bolena, la segonda femna del rei Enric VIIIn d’Anglatèrra, apareguèt tanben la polemica per l’interpretacion de la monarca anglesa per una actritz de raça negra.
E devèm pas desbrembar la coriosa e armonica (e desirabla) coexisténcia raciala exibida a la sèria “The Bridgerton”, adaptada a l’Anglatèrra de l’epòca de la Regéncia als environs de l’an 1820. E es totalament criticabla tanben, quand en la direccion contrària, personatges de raça negra son estats interpretats per actors de raça blanca. E aquela circonstància es succedida en fòrça mai escasenças, malastrosament.
Naturalament que l’actor d’una raça pòt interpretar perfièchament un personatge d’una autra raça, mas se volèm rigor istorica, aquelas produccions (justament istoricas) devon aténher la maximala exactitud possibla. Dempuèi Sapiéncia totjorn sèm plaçats contra lo racisme, mas existisson benlèu d’autras opcions mai efectivas per luchar contra la intolerabla discriminacion raciala.
Un article de Francesc Sangar*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
