Es arribada la segonda sason d’una sèria de television, “The Bridgerton” adaptada a l’Anglatèrra de començaments del sègle XIX, pendent l’epòca nomenada de la “Regença”. Lo sieu espaci cronologic es lo meteis qu’als romans de l’escrivana Jane Austen, mas aquela sèria se basa en las narracions de la contemporanèa Shonda Rhimes. En gardant la sèria, sorgisson de questions de caractèr istoric.
La Regença es lo periòde istoric gaireben immediatament anterior al reinatge de la reina Victòria, e comencèt l’an 1811, quand lo rei George III foguèt declarat incapacitat per la siá deméncia, e exerciguèt la regença lo sieu filh, lo prince de Galas George (lo futur Jordi IV). L’estil de vida de las classas aristocraticas se mantenguèt fins a la decada de 1830, e mai se Jordi III moriguèt l’an 1820.
Una capitala multiraciala ?
La primièra idèa que nos prepausam es la veracitat d’un Londres multiracial coma a la sèria. Vertadièirament lo percentatge de personas d’autras raças èra fòrça redusit a l’Anglatèrra de l’epòca, e practicament nul als cercles aristocratics. Malgrat aquela situacion, totjorn a circulat la rumor de las caracteristicas racialas de la reina Charlotte (molhèr del rei Jordi III), pr’amor que sembla que possedissiá cèrta ascendéncia africana. La reina aviá d’ancessors portugueses que s’èran maridats amb de personas de raça africana, e en qualques retraits de Charlotte se pòdon detectar qualcunas d’aquelas caracteristicas, eiretadas d’aqueles ancestres.
Estona tanben la tranquillitat de la societat anglesa, pendent una epòca que Euròpa èra gigotada per las guèrras napoleonicas. Podèm trobar qualcuna referéncia a la guèrra mas es pas un tèma abitual de convèrsa. Vertadièrament, Grand Bretanha viviá en patz; se produsiguèron pas de batalhas en territòri britanic, e los efièches del “blocatge continental” qu’aviá impausat Napoleon Bonaparte per enfonsar l’economia britanica èran pas tròp significatius.
Existissián las gasetas informativas coma las editadas per Lady Whistledown? Òc. Pendent lo sègle XVIII èran nascuts los primièrs jornals, que gaudissián de fòrça difusion en la Granda Bretanha. Mas se publicavan tanben pichons “opusculs” amb de notícias e d‘anóncias divèrsas, qu’èran fòrça legits.
Los matrimònis avián motivacion romantica? E mai se l’epòca coincidís amb lo Romanticisme literari e artistic, gaireben totes se maridavan coma totjorn amb de personas de la siá meteissa classa sociala (e s’èran possibla, superiora) e en pensant a l’interès mutual que podiá provocar lo ligam. Los lectors legissián de romans romantics, mas èran pas aplicats gaireben jamai en la vida reala. E es fòrça vertadièr l’interès en aténher un bon matrimòni dins d’aquela societat, sustot en las femnas d’aquela epòca, pr’amor qu‘èran estadas educadas en l’idèa de la recèrca d’un ligam matrimonial “bon” coma una de las tòcas vitalas basicas.
Qualcun personatge femenin mòstra una cèrta idèa d’un “naissent feminisme”, impensable als romans de Jane Austen. Parlar de feminisme en aquela epòca seriá totalament anacronic, mas devèm pensar que qualcunas femnas (solament de las classas aristocraticas) podián pensar en lors dreches e la siá volontat de gaudir de mai protagonisme en la societat (pensam a George Sand, l’amant del compositor Chopin). La Regença es una epòca idealizada? Benlèu, mas tanben l’imaginari collectiu a de besonh de pensar en d‘estapas istoricas mai “agradivas”.
Un article de Francesc Sangar*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
