Lo Pargue Nacional dels Glacièrs es situat en la província de Santa Cruz, en Argentina, e se creèt l’an 1937 per protegir una zòna de montanhas dels Andes, ont podèm trobar de grands lacs, de bòsques e de glacièrs formats per glaç continental. Lo pargue s’espandís al long de 726.927 ectaras.
Es una zòna amb naut interès geomorfologic e glaciologic, ont tanplan demòran plusors espècias animalas en perilh d’extincion. Pr’amor d’aquò foguèt declarat Patrimòni de l’Umanitat per l’UNESCO l’an 1981. Son los glacièrs e lor glaç, que s’estendon al long de mai de 2.600 quilomètres cairats (un 30% de tot lo pargue) çò que dona al pargue son nom.
De glacièrs estonants 
Dins lo pargue i podèm trobar 47 glacièrs màgers, que ne destacan lo glacièr Perito Moreno amb 5 quilomètres de cap e una nautor de 60 mètres, situat dins la zòna sud, e lo glacièr Upsala, qu’a mai de 50 quilomètres de long e un pauc mens de 10 quilomètres d’ample, e que se situa dins la zòna nòrd. Al pargue se pòt gausir de la beltat dels bòsques subantartics , acompanhats de de tota sòrta de flora locala.
Dins lo bòsc i a de pumas e de guanacos, introduches en l’airal pendent la fin del sègle XIX. Cal tanben soslinhar la preséncia del grand cèrvid huemul, que demòra en de zònas nautas e solament bassa pendent l’ivèrn als prats a la recèrca d’èrba.
Lo Pargue Nacional dels Glacièrs en un abitat perfièch per una granda quantitat d’aucèls dins la zòna boscosa que ne podèm destacar lo condor, lo perroquèt austral, lo pic negre de Patagonia, e lo choique. En d’airals umits òm pòt tanben trapar d’anets e de cignes de còl negre.
A l’èst del pargue finisson los Andes e comença lo replanat de la Patagonia. Ailà la forèst dubrís pas a l’estèpa, ont abitan de guèines grises, de guanacos o d’aucèls coma lo nhandú petiso.
Tota aquel airal foguèt ocupat per de caçaires pendent los darrièrs 3 000 ans, que demoravan prèp de culheires, que profechavan totas las zònas dels bòsques e l’estèpa per subreviure. L’economia de la zòna èra basada suls guanacos sustot. Uèi d’arqueològs e d’autres cercaires coneisson plan que i de materials de l’airal qu’an una origina oceanica.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
Aqueste article es tanben publicat dins Naturaleza Salvaje, un numeric de geografia e l’environament, que Sapiéncia n’a un acòrdi de cooperacion
