La datacion de l’esqueleta umana trobada en 1968 a Tèxas, a Clovis, e d’autres espleches, creèt dempuèi aquela epòca una de las mai grandas discussions arqueologicas de la sciéncia americana. Encara uèi i a de scientifics que son pas d’acòrdi amb las datacions realizadas amb de radiocarbòni. Ara, totun, una analisi finala dels òsses a confirmat una datacion corrècta e finirà un dels problèmas mai prigonds de l’arqueologia d’America del Nòrd.
Aital, e aprés d’annadas d’estudis mas atanben de discussions scientificas, una còla d’arqueològs amb Michael Waters coma director a analizat tornarmai la tròba d’Anzick, a Montana (ponch principal de la cultura de Clovis, qu’a lo nom del siti arqueologic de Clovis pr’amor del nom de la familha propietària del terren).
E es estada confirmada l’edat de l’esqueleta umana. Pendent d’ans la discussion scientifica se foguèt basada sus se aquesta èra mai anciana o pas que los otíls de pèira e banha tanplan encontrats al siti. Ara, lo mistèri a vist la lutz.
“Datar corrèctament l’esqueleta e la restacar amb d’otíls trobats a Anzick èra un problèma màger – çò confirmèt publicament Waters -. Mas avèm pogut datar los òsses d’un biais definitiu e los restacar amb los autres espleches trobats d’aquela cultura preïstorica americana”.
Un nòu tipe d’analisi
Los arqueològs qu’an tornat analizar l’esqueleta trobada de Clovis an utilizat un nòu metòde apelat Datacion Especifica amb Radiocarbòni d’Aminoacids. E un d’aqueles, lo nomentat idroxiprolina, es estat isolat e la data de l’edat de l’esqueleta, fin finala, descobèrta scientificament. Segon las resultas l’esqueleta e los otíls an la quita edat. “Son estat datats entre fa 12.725 e 12.900 annadas – çò confirmèt Waters – e aquò es l’epòca de Clovis que cal situar entre ara fa 13.000 e 12.700 ans”.
Segon la còla d’arqueològs la confirmacion d’aquela data finís una discussion scientifica qu’es demorada d’annadas e annadas. E aquò pr’amor que qualqu’unes arqueològs aparavan que l’esqueleta èra mens anciana que los otíls encontrats a Anzick.
Ara, doncas, demorariá confirmat que maugrat èsser pas la cultura preïstorica d’America del Nòrd mai anciana es la mai espandida e Anzick foguèt, a mai, un luòc ont aquel individú foguèt sepelit.
La cultura preïstorica americana de Clovis es una de las mai importantas de l’epòca d’aquel continent. La sieuna origina se plaça al sud del territòri glaçat que cobrissiá Canadà fa 15.000 ans. D’ailà contunhèt en tot s’espandir cap al sud e fin finala foguèt una de las mai grandas de la region. Creèron las pèiras de Clovis, qu’utilizavan en lors lanças per caçar la megafauna de l’epòca. E benlèu foguèron responsables d’una manièra parciala de la sieuna extincion.
Los recercaires dison ara qu’aquesta nòva analisi ajudarà la genetica per datar melhor encara quora arribèt la populacion umana d ela nòstra espècia, Homo sapiens sapiens, a America. Tot l’estudi es estat publicat al numeric PNAS per de membres de l’Universitat d’Oxford e lo Centre de Recèrca de Colorado.
La Redaccion
