Se confirma que la sonda espaciala Voyager 2 a quitat lo Sistèma Solar
Pel segond còp dins l’istòria de l’umanitat una sonda espaciala a quitat lo Sistèma Solar en tot intrar dins la region espaciala coneguda coma Mitan Interstellar (Interstellar Medium o ISM en anglés). Lo fach s’es confirmat aquesta setmana, un après que se passèt lo 5 de novembre d’arunan. Per ansin, Voyager 2 es la companha espaciala de Voyager 1, que quitèt nòstre sistèma solar en 2012.
La situacion exacta de Voyager 2 arribèt a la Tèrra après que se foguèt facha la traversada de la frontièra espaciala del Sistèma Solar, una frontièra qu’a una densitat de plasma desparièra e que confirmèt la dintrada de la Voyager 2 dins l’espaci interstellar.
Per ansin, la confirmacion de l’intrada de Voyager 2 dins l’espaci interstellar es venguda a travèrs d’un estudi fach per d’astronòms de l’Universitat d’Iowa amb un article publicat dins la revista numerica Nature Astronomy: a l’ora d’ara, la sonda espaciala es a 119,7 unitats astronomicas de la Tèrra, çò es 119,7 de còps mai luènh que la distància entre la Tèrra e lo Solelh.
Los scientifics soslinhèron qu’aquela situacion aviá agut luòc après que se foguèt conegut un saut de la sonda espaciala que se produguèt quand Voyager 2 intrèt dins una region ont la densitat del plasma espacial èra diferent. La densitat del plasma caracteristica dels vents solars es plan mai bassa e ara Voyager 2 es intrada dins un airal ont la densitat de plasma es fòrça mai nauta. La traversada d’aquelas doas regions amb de densitats de plasma diferentas seriá la pròva scientifica que Voyager 2 auriá trespassat la frontièra del Sistèma Solar fa un an aquesta setmana.
Doas sondas espacialas
Malgrat que Voyager 2 foguèsse sortida del Sistèma Solar arunan, quitèt la Tèrra durant la meteissa epòca que Voyager 1 en 1977. Las tòcas de las missions espacialas de las sondas espacialas èran d’efièch desparièras e doncas tanben lors trajectòrias. Totun, traversèron la frontièra del Sistèma Solar d’aperaquí lo meteis ponch.
“Lo trespassament entraïna que l’eliosfèra (o cencha de particulas e camp magnetic creats pel Solelh) es simetrica, çò diguèt Bill Kurth, de l’Universitat d’Iowa. E las donadas qu’arriban ara de Voyager 2 confirman que l’esliosfèra es parièra pertot entrò la fin del Sistèma Solar”. Malgrat aquò, trobar la draia e la posicion de Voyager 1, l’autra sonda espaciala, comença d’èsser malaisida.
“Es coma cercar un elefant amb un microcòpi, çò apondèt Kurth. E mai se pense que se sap ont es, se pòt pas saber vertadièrament. Lo darrièr còp qu’arribèt d’informacions de Voyager 1 foguèt quand èra situada a 146 unitats astronomicas de la Tèrra. E la densitat del plasma de la region espaciala que i a entre las estelas contunha de créisser. E ambedoas contunharàn aital durant de milions d’annadas o mai encara”.
Aital, l’estudi publicat confirma, ara per ara, la sortida de Voyager 2 del Sistèma Solar e las caracteristicas fisicas de l’eliosfèra que, mercés a aquò, poiriá èsser mai coneguda. L’estudi foguèt demandat per la NASA a travèrs d’un contracte amb lo laboratòri de propulsion Jet.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion
