UNA NÒVA TEORIA PER EXPLICAR L’ORIGINA DELS TRAUCS NEGRES

Una còla d’astrofisicians utilizèt mai d’una simulacion informatica per mesurar quals mecanismes entraïnan l’acceleracion de particulas en d’environaments extrèms. Una de las resultas d’aqueste estudi es que la mescla demest lo movement caotic d’aquelas particulas e de camps magnatics tras que fòrts poiriá èsser l’origina de la radiacion electromagnetica que sorgís de regions espacialas amb de traucs negres o encara d’estelas de neutrons.

Fins ara se pensava que la radiacion de nauta energia, çò que provòca la lutz d’estelas de neutrons e de traucs negres, aviá coma origina d’electrons qu’an una velocitat pròcha a la de la lutz. Totun, lo procès que se devolopa al torn d’aquestas particulas es demorat un mistèri sens resòlvre. Fins qu’aquesta còla de cercaires bastiguèt una possibla teoria sus la sieuna origina.

Per ansin, los astrofisicians Luca Camisso e Lorenzo Simoni, de l’Universitat de Colombia, utilizèron de simulacions informaticas per assajar de mesurar cossí se passa aquela acceleracion. La resulta de l’estudi es que seriá una mescla de moviment caotic e de camps magnetics plan fòrts.

“De turbuléncias e de camps magnetics son d’agents d’un procès qu’entraïna l’acceleracion d’aquelas particulas, çò diguèt Comisso. E provòca qu’aquestas arriben a la velocitat de la lutz o gaireben. Las regions qu’an de traucs negres e d’estelas de neutrons an aquelas particulas que son la resulta de l’amassada d’un moviment caotic de camps magnetics.

De velocitats estonantas

Segon aquestes cercaires, de turbuléncias espacialas qu’an coma origina de camps electrics, provòcan l’acceleracion de particulas fins a de velocitats estonantas. E, per poder o comprene scientificament calguèt l’usatge de recreacions informaticas fòrça complèxas. Sonque aital poguèt èsser desvolopada la nòva teoria.

“De tecnicas tras qu’especialas foguèron usadas per poder mesurar la trajectoria de centenats de miliards de particulas butadas per de camps electromagnetics. Es lo camp electromagnetic l’agent que ditz las particulas cossí se mòure e ont anar, çò confirmèt Simoni. Lo ponch decisiu de l’estudi se passèt quand calguèt identificar lo ròtle qu’an aqueles camps electromagnetics dins aquel procès. E foguèt malaisit de n’identificar la causa”.

Aital, se segon los cercaires, quand lo camp magnetic es pro fòrt lo mecanisme d’acceleracion se desvolòpa d’una manièra tras que veloç. Mas las particulas tanben an un camin còrb e açò es çò que provòca la radiacion electromagnetica. Es la quita radiacion que pòt èsser agachada al torn dels traucs negres e las estelas de neutrons.

Ara los astrofisicians vòlon contunhar l’estudi de l’espèctre electromagnetic d’aquelas regions espacialas en tot estudiar la nebulosa del Cranc, qu’a la lutz mai fòrta d’una supernòva (una estela qu’esclatèt de biais violent en l’an 1054). Aqueste estudi poiriá ajudar a demostrar empiricament e amb de pròvas astrofisicas aquesta nòva teoria. “Encara i a fòrça trabalh a far, çò diguèt Comisso. Las nòvas descobèrtas scientificas en astrofisica son pas fachas per un grop de cercaires e pro. Cal l’ajuda de tota la comunautat scientifica per poder arribar a de resultas scientificas finalas drechas. L’estudi foguèt publicat al numeric The Astrophysical Journal.

La Redaccion