Lo pargue nacional dels Grands lacs de Plitvice es lo pargue nacional mai celèbre de Croàcia e tanben un dels mai bèls de tota Euròpa. Es situat a la region de Lika e lo paisatge ailà es estonant, car òm i pòt trapar de lacs, de sauts d’aiga e de fònts naturalas; la natura pus blosa e pròcha a nosautres.
Lo pargue a una superfícia de mai de 300 Km2 dont 220 Km2 son de bòsques. Lo pargue foguèt declarat coma pargue nacional en 1949 e encara en 1979 foguèt classificat atanben coma Patrimòni de l’Umanitat per l’UNESCO. Pr’amor d’aquò venguèt mai grand encara en l’an 2000. L’airal que pòt èsser visitat es sonque de 8 Km2 ont i a la val amb de bòsc e ont pòdon èsser espepissats fins a 92 sauts d’aiga desparièrs e 16 lacs diferents. Un 90% dels arbres son de faus e la rèsta son d’avets e de pins.
Surt
Lo pargue foguèt tanben gaireben classificat coma una de las 7 meravilhas modèrnas de la planeta en l’an 2011 mas, fin, finala, capitèt pas. Òm visita lo pargue a pè e òm pòt veire sovent de parelhas que celebran lo maridatge ailà. La diversitat de microclimas tanben es estonanta pr’amor d’un sens fin de colors, sauts d’aiga de sòmi e atanplan una nauta diversitat de plantas e animals.
Un pargue plen de mamifèrs
Lo pargue de Plitvice es tanben l’ostal de fòrça espècias d’aucèls e tanben mamifèrs dont de lops, de lops cervièrs, de chòts, d’orses bruns, de gats salvatges, de cèrvis, d’aglas, de pollambèrts e de grapauds. D’autres joièls animals de Plitvice son lo rar cranc de flume nomenat Astacus astacus, qu’utiliza de calç per cobrir la sieuna clòsca, que ven de mai en mai coma una ròca. Tanben i a lo Protèu, una tras que rara salamandra que sonque abita las caunas d’aquel pargue, e qu’a de caracteristicas estonantas pr’amor qu’a pas cap color e es cèga.
Òm pòt trobar fins a 126 espècias desparièras d’aucèls dont 70 foguèron classificadas sonque coma pròprias d’aquel pargue. L’airal a divèrses microclimas e tanben plusors terrens situats a diferents nivèls de nautor. Aquò entraïna una mescla de vegetacion mediterrànea e atlantica. Los bòsques de la zòna son, mai que mai, de faus, d’avets e de pins e lo fau es l’arbre qu’òm trapa mai sovent al pargue nacional.
Los lacs son plan bèls pr’amor de la pèira carstica e dolomitica e tanben per las plantas que crean de murs naturals a mai de restancas naturalas al long del flume que i a, lo Plitvice. Tanben i a 16 lacs, vertadièr tresaur arquitectonic de la natura. Los lacs son nomenats segon la persona que hi moriguèt segon lo mond de la legenda. L’un es nomentat lo Lac del Romanís, l’autre lo Lac de la Papeta. Mai enlà i a lo Lac del Pastor Mile e mai luenh lo Lac de las Cabras. Aqueste darrièr fa 2,5 Km de longor e segon la legenda es ont moriguèron 30 cabras que pensavan que podián crosar lo glaç en tot fugir dels lops. Uèi òm pòt lo crosar amb una barca.
Pendent la guèrra mondiala del 45 los sèrbis conquistèron lo pargue e menacèron de far esclatar los lacs. Urosament aquò se debanèt pas e uèi es tornarmai un paradís. E la color ròja es pas sovent trapada als lacs de Plitvice. La color normala es lo gris o encara lo blau turquesa.
Mas es una color que pòt cambiar plan segon l’ora del jorn e lo luòc. Aquò depend de plusors rasons coma los minerals, a mai de la prigondor, la pluèja o encara la mofa e la lutz. Pendent las primièras oras del jorn, quand i a mens toristas, òm pòt agachar plan lo saut d’aiga mai naut del pargue, qu’a 76 mètres de nautor, o encara mai d’una forèst de faus que donarà una patz qu’òm pòt pas trapar amb los toristas qu’arribaràn mai tard, en tot trincar lo silenci del pargue.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
Aqueste article es tanben publicat dins Naturaleza Salvaje, un numeric de geografia e l’environament, que Sapiéncia n’a un acòrdi de cooperacion
