Lo projècte de reïntroduccion per la lei d’un grand mamifèr carnivòr lei es totjorn benvengut. Es çò que se pòt passar dempuèi que la Còrt Suprèma d’Índia a decidit d’obligar lo govèrn indian de far que la reïntroduccion del guepard en aquel país siá una realitat. Totun, semblariá que se pòt pas far amb de guepards iranians pr’amor que los son los darrièrs d’Asia e per tant o cal far amb d’especimens africans.
Per ansin, malgrat la cresença generalizada de totes los afeccionats de la fauna terrèstra que lo guepard es un carnivòr african, cal saber que foguèt un mamifèr que demorèt en Índia fins en 1948, quand ne foguèt caçat lo darrièr especimen. En consequéncia, foguèt classat coma espècia escantida en aquel país en 1952.
Ara, mai de 70 annadas puèi, la Còrt Suprèma indiana a decidit que lo govèrn indian deviá reïntroduire aquela espècia en Índia e qu’o caliá far lèu. Lo problèma tanben es, en mai de biologic, politic, car los darrièrs especimens asiatics de guepard que demòran sus aquel continent vivon dins las montanhas d’Iran e, malgrat qu’Índia demandèsse a aquel país se voliá ajudar al projècte, Iran i respondèt pas jamai.
La resulta de tot aquò es clara: après un long procès judiciari indian, la Còrt Suprèma obliguèt lo govèrn d’aquel país de reïntroduire lo guepard en Índia. Mas per o far solament i poirà menar qualques especimens africans, ja qu’en Africa i demòran los darrièrs 7100 exemplars d’aquela espècia, introbablas en cap d’autre luòc de la planeta.
Una istòria tragica
Segon la Còrt Suprèma indiana, lo govèrn aurà de menar a bon tèrme un projècte experimental per veire se i a de guepards que pòdon ara, en 2020, viure e s’adaptar a las nòvas condicions environamentalas d’aquel país. La senténcia es arribada après mai de 10 annadas de discussion entre expèrts dels guepards, afeccionats de la natura e ecologistas del Mond, d’acòrdi o non amb la decision del tribunal suprèm indian.
Segon maites ecologistas, se crenh que tornar introduire lo guepard en Índia mene directament a la mòrt dels especimens causits per que sonque viuràn dins d’airals de semicaptivitat, e cal primièr tornar bastir de bonas condicions environamentalas, un fach que, çò dison, s’es pas passat.
En mai d’aquò, totes los que son contraris a aquela reïntroduccion animala en Índia confirman que la lucha jornadièra entre l’òme e la bèstia empacharà aquel projècte de ben capitar. Coma exemple, remembran la reïntroduccion del leon indian dins lo santuari de Chandraprabra, dins lo nòrd d’Uttar Pradesh, pendent los ans 1950, que finiguèt amb la mòrt de totes los carnivòrs. O ben la reïntroduccion del tigre en Rajastan en 1920, que finiguèt amb lo fusilhament de totes los especimèns tre 1950.
Los que defendon la senténcia de la justícia indiana defendon que primièr cal estudiar totes los possibles ecosistèmas indians ont poiriá tornar viure lo guepard e que sonque seràn reïntroduches en de luòcs ont i aurà pas cap de dangièr d’una lucha entre l’òme e lo carnivòr.
Qual sap cossí finirà tot aquò ? Cossí que siá, es una senténcia que dona un pauc d’espèr als afeccionats de la fauna mondiala car l’istòria del guepard en Índia es pro trista: al sègle XVII i aviá en aquel país fins a 10 000 especimens mentre qu’en 1799 sonque ne demoravan 230. De mai, e mai foguèsse classat escantit en 1952, en 1968 encara ne foguèt observat lo que ne seriá estat lo darrièr exemplar viu.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion
