L’agast japonés, tanben conegut amb lo nom d’aserau , aseron, o encara aseròu japonés, es un arbrilhon (Acer palmatum ne seriá lo nom scientific) pichon e nadiu del Japon e Corèa del Sud. Maugrat que qualques expèrts dison que’es atanben originari de China. D’autres encara afirman que l’agast chinés es una autra espècia desparièra. Maugrat tot aquò, es una planta coneguda, mai que mai, amb lo nom popular d’agast japonés.
L’agast japonés es una planta auxiliara d’espècias màgers. Totun, que pòt arribar fins als 6 o 10 mètres de nautor. Lo recòrd de nautor son d’especimèns qu’atenguèron fins als 15 mètres de nautor. L’agast pòt aver divèrses troncs plan pròches al sòl. Quand es jove a una forma piramidala, mas quand es pus ancian a forma de dom. 
La fuèlha de l’agast japonés pòt far plan entre 4 o 5 cm de longor e fins a 12 cm d’amplor. An fins a 5,7 o 9 lobuls ponchuts a l’extrèm amb de colors que pòdon venir porpra ròi fins a una color mai ròia pendent la casuda.
Son d’arbres plan bèls per un jardin pr’amor de las sieunas fuèlhas, de color ròia porpra pendent la prima. A l’estiu la sieuna color ven mens fòrta e arriba a de tons mai violetas durant l’automne. A l’ivèrn l’arbrilhon pèrd totas las siás fuèlhas.
La flor de l’agast japonés es totjorn individuala, amb 5 sepals de color ròia o porpra e 5 petals de color blanca. Lo fruch a fins a 8 granas. A la natura la sieuna diversitat genetica pòt venir granda e doncas las sieuna morfologia, mesuras e caracteristicas tanben son plan divèrsas.
Un subrevivent de la natura
Cossí se debana dins la majoritat d’espècias d’agast, l’espècia japonesa pòt s’adaptar plan a tota sòrta de terren. Pasmens, aima benlèu mai de sòls rics e umits. Pr’amor d’açò dòna fòrça ombra e aquò arrèsta la creissença d’autras espècias vegetalas. I a de luòcs ont es considerat, pr’amor d’açò, una espècia marrida.
Uèi es plan cultivat e òm classifiquèt fins a tres sosespècias: Acer palmatum subsp. Matsumurae: amb la fuèlha pus granda e ampla (fins a 12 cm). Demòra al Japon en de tèrras nautas. Acer palmatum subsp. Palmatum: a la fuèlha pus pichonèla (fins a 7 cm d’amplor). Demòra en de tèrras mai bassas, al centre e sud del Japon. Acer palmatum subsp. Amoenum: la fuèlha fa fins a 10 cm d’amplor e demòra en de plan nautas tèrras del Japon e Corèa del sud.
Aquesta espècia pòt créisser tanben en d’airals suaus de tota la planeta e foguèt cultivada al Japon dempuèi fa sègles. Uèi òm pòt lo trapar pertot en aquel país en de pargues e jardins d’Euròpa mas tanplan d’America del nòrd ont foguèt foguèt cultivat tradicionalament coma un bonsai mai.
La beutat de l’agast japonés entraïnèt dempuèi fa sègles lo sieu cultiu coma bonsai al Japon e China, luòc ont nasquèt aquela art, amb de paciéncia e esfòrç en tot crear de vertadièras suspresas artisticas vegetalas. La diversitat dels agasts es granda, mas benlèu l’agast de fuèlha ròia es lo pus popular de totes e puèi ven l’agast de fuèlha verda.
Per tot açò l’agast japonés es una planta plan demandada a la planeta tota car es un element subrebèl un còp al jardin. Es un arbrilhon plan polit qu’a de fuèlhas tanben plan polidas e que, un còp plantada al jardin del nòstre ostal, balharà totjorn mai beutat al meteis. E que tanplan pòt èsser cultivat amb pauca tèrra, car pòt venir un bel bonsai.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
Aqueste article es tanben publicat dins Naturaleza Salvaje, un numeric de geografia e l’environament, que Sapiéncia n’a un acòrdi de cooperacion
