L’ÒME MODÈRNE ARRIBÈT EN ASIA DEL SUD-ÈST PLAN ABANS QUE SE CRESIÁ

Es la conclusion d’un nòu estudi fach sus la dent trobada dins la balma de l’illa de Sumatra que li dison Lida Ajer. La dent ja èra estada trobada en 1880 pel conegut paleoantropològ olandés Eugene Dubois, mas ara es estada confirmada son edat: 73 000 ans.

Aquò mòu la mapa imaginària de la sortida d’Africa de l’òme modèrne, nòstra espècia, de 20 000 ans. Fins uèi lo jorn se pensava qu’aquò aviá agut luòc fa entre 65 000 e 60 000 ans. La resulta de la nòva analisi de la dent trobada per Dubois es estada publicada per la revista numerica Nature e balha una nòva suspresa a la comunautat paleontologica mondiala.

E aquò que, malgrat que foguèsse descobèrta per Dubois fa mai de 120 ans, la balma de Lida Ajer, situada dins l’illa de Sumatra, es estada doblidada per la sciéncia pr’amor de plusors problèmas de datacion d’aquela dent. Es çò qu’an pogut confirmar scientificament Kira Westaway e una còla de paleontològs de l’Universitat estatsunidenca Mcquire. Aquestes an pogut tornar classar la dent e doncas la balma, e cambiar tornarmai la teoria de la sortida d’Africa (Out of Africa) de nòstra espècia de mai de 20 000 ans.

Un estudi de mai de cent ans

“Los primièrs estudis los faguèt lo paleoantropològ Eugene Dubois, çò diguèt Gilbert Price, de l’Universitat de Queensland. Vesitèt mai d’una balma de Sumatra pendent lo sègle XIX e dins una d’elas descobriguèt una dent umana, fòrça interessanta mas que degun perdèt pas lo temps de la classar scientificament”.

“La partida mai malaisida de l’estudi es estada de tornar trobar la balma, çò soslinhèt Westaway. Non aviam qu’una mapa anciana e un quasèrn de camp de Dubois. La trobèrem gaireben per accident. La clau ne foguèt una colomna de calcita dins l’intrada”. En 1947, lo cercaire Hooijer determinèt que la dent èra umana e pas d’orangotan mas l’edat exacta ne poguèt pas èsser confirmada. Amb de nòvas tecnologias la dent foguèt un autre còp analisada e son atge determinat.

Èra una dent d’un uman modèrne. Una analisi mai prigonda de la balma balhèt una edat de 73 000 ans. Tanben foguèron analisadas las ròcas que i aviá a l’entorn de la dent, e divèrsas dents de mamifèrs. Tot podiá èsser classat entre fa 73 000 e 63 000 ans. “I aviá de dobtes sus l’atge de l’ocupacion umana de la balma fins uèi, çò diguèt Westaway. L’òme modèrne arribèt, totun, dins la region quand i aviá una selva tropicala coma la que i a uèi”.

Es doncas la pròva materiala d’ocupacion umana modèrna d’una region de selva tropicala mai anciana jamai trobada fins uèi lo jorn. De plan esplechar l’environament dins aquel tipe de region es fòrça malaisit e cal aver una capacitat de projeccion dins l’avenidor e d’innovacions tecnologicas plan complèxa per subreviure. E aquò es çò que faguèt nòstra espècia en i arribar, çò diguèron los scientifics.

De mai, aquela capacitat ja èra arribada dins lo sud-èst asiàtic fa 60 000 ans. “Totes los ominids  que son pervenguts, fin finala en Austràlia, çò soslinhèron los recercaires, son demorats primièr en Sumatra abans d’arribar sus las platjas australianas. De trobar una pròva materiala de  nòstra espècia a una epòca tant anciana es, malgrat tot, susprenent”.

La Redaccion

Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet , lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion.