Èra nomenat lo “vaissèl dels sòns”, Lo joièl de la companhiá White Star Line. Mas lo sieu destin truquèt contra un icebèrg. Mas quinas foguèron las causas d’aquela tragica fin del vaissèl mai famós de l’istòria? Lo sieu capitani, Edward Smith, possedissiá una granda experiéncia a l’ora de dirigir de vaissèls en viatges longs, e èra lo sieu darrièr trabalh abans de la retirada.
Aperaquí mil cinc cents viatgèrs moriguèron aquela nuèch del jorn 15 d’abril de 1912 en las aigas glaçadas de l’ocean Atlantic. Las explicacions dels mai de sèt cents subrevivents confirman las causas d’aquela tragèdia.
Mai d’un missatge
Malgrat qu’aviá recebut de divèrses messatges enviats per autres vaissèls que recorrián la meteissa rota, sus la preséncia d’icebèrgs, l’equipatge considerèt pas la perilhositat d’una collision.
Lo Titanic viatjava amb una velocitat excessiva, benlèu per un excès de seguretat o per voler demostrar qu’èra lo vaissèl mai segur, mas tanben lo mai rapid del moment, davant las companhiás de la competéncia.
Los vigilants podián solament utilizar lòrs pròpris uèlhs per detectar d’ipotetics perilhs. Los pòrtavistas èran estats desbrembats al pòrt anglés de Southampton. Quand los vigilants vegèron a onze oras de la nuèch l’icebèrg, èra tròp tard.
Foguèt adequada la manòbra per evitar la collision? Vertadièrament l’icebèrg talhèt lo Titanic pels compartiments inferiors coma se foguèsse estat un coltèl. Tanben l’afectacion foguèt de sièis mètres; segon qualqu’unes estudis lo vaissèl amb quatre compartiments inondats auriá pogut contunhar lo sieu viatge fins als Estats Units.
Lo Titanic possedissiá pas sufisentas barcas de salvament, pr’amor que totes pensavan que lo vaissèl podián pas s’enfonzar; èra insubmergible. En la piègera de las panas e situacions, podiá solament demorar arturat a la mar. Malgrat aquela insufisença de barcas de salvament, en realizant una adequada evacuacion, podián èsser salvats mil cinc cents viatgèrs. Las barcas de salvament èran estadas provadas anteriorament a Belfast, e podián suportar fins a cinquanta adults.
Mas pendent lo moment de l’evacuacion, las barcas de salvamentt sortèron amb una quantitat de personas fòrça inferiora a la capacitat maximala. En una barca i avián solament dotze personas!!! E quand lo capitani Edward Smith ordenèt que tornèsson per cargar mai de personas, cap de barca tornèt pas al vaissèl, per la paur a èsser chucadas per la fòrça de l’enfonzament definitiu del vaissèl. Coma resultat positiu, aquela tragèdia obliguèt a revisar las nòrmas de seguretat dels vaissèls que traversavan l’ocean Atlantic, en ordenant qu’aguèsson totjorn sufisentas barcas de salvament per totes los viatgèrs.
Un article de Francesc Sangar*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
