De cercaires an pogut crear d’amoniac amb de nitrogèn e d’aiga a baissa temperatura e baissa pression. L’amoniac es un produch essencial a l’ora de produsir fertilizant dins la produccion globala d’aliments. Es estat fach dins una laboratòri e sens l’utilizacion d’idrogèn o cap catalizador solid, necessaris fins ara dins lo procès de creacion de l’amoniac.
Aquò arriba apuèi lo primièr còp que foguèt creat l’amoniac d’aperaquí las annadas 1910. Mas per poder o far a granda escala, caliá utilizar grandas quantitats d’idrogèn en gas e aquò fasiá d’aquela produccion una de las mai caras dins lo mond de la quimia.
Ara, totun, de cercaires de l’Universitat Case Western Reserve (Ohio), un expèrt en sintèsi electroquimica e l’autre en l’aplicacion de plasma poguèren reüssir. Son Julie Renner e Mohan Sankaran e o an fach solament amb de nitrogèn e d’aiga a de baissas temperaturas e pression.
“Es una manièra de crear d’amoniac totalament nòva, çò confirmèt Mohan”. E la tòca arribèt apuèi dos annadas de trabalh amassa d’aqueles dos cercaires. La resulta foguèt publicada al numeric Science Advances. Una bèla capitada pr’amor qu’utilizèron pas d’idrogèn ne lo catalizador de fèrre emplegat tradicionalament per crear d’amoniac.
L’amoniac es un produch comercial utilizat dins los fertilizants creat per primièr còp per Fritz Haber, en 1918, e qu’entraïnèt la concession del Prèmi Nobel de Quimia per son trabalh de descobèrta. Totun, se podèt pas crear d’amoniac a nivèl industrial fins que Carl Bosch (que tanben aguèt lo Prèmi Nobel) desvolopèt cossí poder far de manièra un pauc mai economica e dins l’indústria de la quimia. Fins a uèi lo jorn aquel procès, nomentat Haber-Bosch, foguèt lo solet emplegat per l’indústria quimia per crear d’amoniac. Fins l’arribada de Renner e Sankaran e son metòde totalament revolucionari per crear d’amoniac.
Un procès qu’es demorat doas annadas
Ambedos quimics comencèron lo trabalh en tot emplegar un metòde norvegian pauc conegut que consistissiá a far reagir de nitrogèn e oxigèn per crear de nitrats, tanben presents dins lo mond de l’agricultura. Èra ja un melhor metòde pr’amor que solament aviá de besonh fòrça electricitat, una fònt escassa pendent lo començament del sègle XX.
“Es un apròchi semblant a la sintèsi electrolitica de l’amoniac e per ansin es una bona alternativa al procès Heber-Bosch, pr’amor que se pòt arribar de far amb d’energia que se pòt renovar, çò afirmèt Sankaran. Mas nosautres emplegam de plasma e pas d’electricitat. Ara, amb las nòvas tecnologias serà, de segur, un biais plan bon e economic pendent lo futur de crear d’amoniac”.
Un dels avantatges del nòu procès es qu’utiliza pas d’idrogèn, qu’èra un vertadièr problèma a l’ora de crear d’amoniac. De mai, l’utilizacion de cap catalizador de metal poiriá èsser la clau d’aver d’amoniac en luòc d’idrogèn e pro.
Maugrat la tras qu’ordinària descobèrta, ambedos cercaires an creat d’amoniac dins un pichon laboratòri. Amb aquò solament s’es pogut demostrar que dins lo nòu procès cal pas emplegar d’electricitat. Totun, espèran poder desvolopar lèu aquel nòu procès e, amb l’ajuda de la nomentada energia verda, poder crear de plantas industrialas localas d’amoniac a un nivèl pus grand per l’utilizar coma un element basic dins lo mond dels fertilizants.
La Redaccion
