De recents estudis arqueologics descobriguèron un luòc en Africa que foguèt un vertadièr paradís preïstoric per l’espècia umana pendent prèp de 200 000 ans. La region es uèi lo jorn un territòri sosmarin, pròche de la còsta d’Africa del Sud. Mas quand se debanèron d’epòcas glaciàrias, la tèrra montèt e l’òme poguèt caçar de manièra jornadièra tot çò qu’aviá de besonh. L’airal èra tras que ric en fauna, fòrça mai que d’autras regions vesinas: aquel paradís preïstoric es apelat Pinnacle Point.
Los cercaires qu’estudièron lo luòc arribèron a la conclusion que, durant de milièrs e de milièrs d’ans, i aviá de centenats de milièrs, benlèu de milions d’erbivòrs que podián plan ofrir lor vida a de carnivòrs e tanben omnivòrs, dont nòstra espècia. Fins ara se cresiá qu’en aquela region i aviá dos tipes de migracions animalas: una vèrs l’oèst e l’autre vèrs l’èst. Mas ara de nòvas donadas confirman que benlèu i aviá pas de migracions e que per aquela rason l’òme i trapèt de tropelats d’animals long de tot l’an. Foguèt doncas un paradís de la caça.
Pinnacle Point èra conegut dins lo mond de l’arqueologia fins a uèi coma una sèria de caunas submergidas pròchas de la còsta d’Africa del Sud. Se sabiá que los primièrs individús de nòstra espècia, çò es l’òme modèrne, i visquèt fa aperaquí 200 000 ans. Ara, una còla d’antropològs, dirigits per Jamie Hodgkins, de l’universitat estatsunidenca de Colorado, a estudiat las dents de centenats d’erbivòrs e descobèrt que n’i aviá ben que demoravan dins la region pendent tot l’an, çò que classariá lo luòc coma un paradís per l’òme preïstoric.
Los primièrs de nòstra espècia
Malgrat que se siá trobat tanben de rèstas de nòstra espècia amb una edat encara màger en Marròc, Pinnacle Point, en Africa del Sud, es considerat, dempuèi de temps, coma la primièra region africana ont demorèt l’òme modèrne. E foguèt pas que fins ara, totun, que los cercaires poguèron rebastir lo clima e l’ecosistèma que i aguèt durant lo Pleistocèn, un periòde que se passèt entre ara fa 2,6 milions d’ans e 11 700 ans.
Dins l’estudi los scientifics examinèron justament las migracions de mai d’una espècia d’antilòp. E o poguèron far pr’amor qu’a Pinnacle Point i èran estadas descobèrtas de rèstas d’erbivòrs caçats per l’òme modèrne dempuèi almens 170 000 ans. “Durant l’epòca glaciària que i aviá fòrça mai de tèrra davant las caunas, çò confirmèt Hodgkins. E fins ara pensàvem que l’òme preïstoric qu’i demorava se n’anava vèrs l’èst e vèrs l’oèst a l’ora de seguir aquelas migracions de milièrs d’erbivòrs”.
Pasmens, las causas se debanèron pas aital. Quand Hodgkins e los autres cercaires volguèron melhor comprene aquelas migracions, descobriguèron un fach estonant: dins un clima mai freg se desvolopan de plantas de tipe C3, e dins un clima mai sec i creisson de plantas de tipe C4. Los erbivòrs son en cèrca de plantas de tipe C4 pendent l’estiu e del tipe C3 durant l’ivèrn. S’aquò se foguèsse debanat aital, las dents dels erbivòrs o aurián mostrat. Mas foguèt pas çò que descobriguèron los scientifics: i aviá pas cap de traça d’aquò dins las dents e semblava que los animals foguèsson demorats totjorn al meteis luòc.
“E aquò se passèt perque i aviá fòrça flumes e afluents dins la region, çò contunhèt Hodgkins. E aquò foguèt la causa principala de la non-necessitat de migracions. I aviá de ressorsas naturalas per totes e quand i aviá pas d’epòca glaciària, la mar arribava plan prèp de las caunas, mas los òmes tanben podián viure prèp de la mar e de las ressorsas marinas. Los caçaires avián pas jamai besonh de s’alonhar del luòc, çò que vòl dire que foguèt un vertadièr paradís preïstoric”.
Quand fa 74 000 ans se debanèt una de las mai grandas erupcions volcanicas de l’istòria recenta de la planeta dins lo volcan Toba, a Sumatra, lo clima cambièt sus tota la Tèrra mas a Pinnacle Point los umans subrevisquèron plan pr’amor que n’i mancava pas la caça. Cal, totun, veire cossí se passèt puèi e quora aguèt luòc lo moment que los umans comencèron d’abandonar la region, quand un cambiament marin o climatologic provoquèt la partença definitiva de la fauna que i aviá ailà e entraïnèt la fin d’aquel paradís preïstoric, lo primièr que l’aviá conegut l’umanitat.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion
