L’ibís japonés es un dels aucèls mai rars de la natura. Lo sieu nom scientific es Nipponia nippon mas es pus coneguda amb lo nom d’ibís japonés. Es un tipe d’aucèl pelecanifòrme apertenent a la familha dels Threskiornithidae. Uèi lo jorn i a pas cap sosespècia d’aquel aucèl e òm considèra qu’es en grèu dangièr d’extincion.
L’ibís japonés tanben es celèbre pels noms de toki o encara d’ibís crestat del Japon. Totun, lo nombre tras que reduch d’especimèns liures a la natura fa d’aquel aucèl un dels pus rars e, pr’amor d’aquò, un dels mai cercats pels fotografs de la natura. Pendent lo passat foguèt un aucèl que podiá èsser trapat pertot China, Japon e tanplan Russia. A l’actualitat, pasmens, sonque es possible de lo trapar en qualcunas regions d’aqueles païses. Urosament es plan protegit malgrat qu’aquò pòt pas cambiar la sieuna situacion tras que critica.
Un dels luòcs ont òm pòt trapar melhor l’ibís japonés es l’illa de Sado, al Japon, ont lo paisatge japonés conegut amb lo nom de satoyama es ideal per aquel aucèl. D’efièch lo satoyama son de zònas amb d’agricultura, utilizadas pels japoneses pendent de milièrs d’annadas. Son de luòcs amb d’environament a mai d’agricultura locala, tot amassa.
Los metòdes per cultivar a l’illa de Sado son basats, mai que mai en l’environament e la sieuna conservacion. Per ansin, òm usa pas de produches quimics e profecha lo bòsc per balhar de fertilizant als camps de cultiu. E es aicí ont los ibís japoneses se noirisson e tanben usan los arbres per far los nis.
L’ibís del Japon es un aucèl amb de bèlas plumas blancas e amb de tacas ròsas a las alas e la coa. Una caracteristica pròpria son las longas pautas tanben ròsas e un bec plan long negre e corbe.
L’abitat de l’ibís japonés
L’abitat natural de l’ibís japonés foguèt totjorn los paluns e de luòcs umits ont aima plan bastir lo nis qu’es plan grand. Se noirís d’insèctes que trapa dins l’aiga a mai de granolhas pichonèlas e de crancs que fan de colònias als arbres ont fa lo nis aquel aucèl.
Val pas dire que lo pièger dangièr que i a, uèi lo jorn, per aqueste bèl aucèl es l’èsser uman, car los pesticidas son usats tanben en de luòcs ont i a d’ibís japoneses. Per ansin, la noiridura d’aquel aucèl ven verinosa e l’animal morís sovent pr’açò. A mai, la desforestacion tanben provòca una situacion mai e mai critica per aquela espècia.
Lo declin recent d’aquel aucèl tanben a coma causa que i a de mens en mens paluns e doncas fòrça mens noiridura per l’ibís japonés. A la decada de 1970 sonque ne demoravan 10 especimèns en tot Japon e òm considèra que uèi lo jorn e malgrat lo sieu nom n’i a pas pus al Japon.
Benlèu e pr’açò los umans reagiguèron e puèi foguèron creadas nòvas zònas amb de paluns, per assajar de far tornar l’ibís japonés al Japon. Los airals ont deuriá tornar ara son protegits per divèrsas leis japonesas. Malurosament, a l’actualitat òm pòt sonque assajar d’aver mai d’ibís japoneses dins de pargues protegits. Se tot va plan la tòca es puèi tornar l’espècia a la natura justament en aqueles airals tan protegits. E malgrat que l’idèa es plan bona segon los ecologistas cal veire encara la siá resulta finala.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
Aqueste article es tanben publicat dins Naturaleza Salvaje, un numeric de geografia e l’environament, que Sapiéncia n’a un acòrdi de cooperacion
