De Reina de França a morir executada amb la guilhotina. Aquò foguèt lo viatge vital de Maria Antonieta. Condamnada dins un jutjament ont la senténcia èra escricha abans, la siá execucion venguèt lo simbòl de la disparicion de l’ancian regim monarquic.
Aquel 16 d’octobre de 1793, la fola esperava l’arribada de l’anciana reina a la plaça de la Revolucion, uèi de la Concòrdia de París. Après aver dejunat, s’abilhèt de blanc, una color tradicionala al dòl de las reinas francesas. Davant lo refús a la demanda de poder se cambiar los sieus vestits sola dins la cèla, la siá serventa Rosalie Lamorlière demorèt davant la reina perque los soldats veson pas lo sieu nudament. Una umiliacion o una volontat excessiva d’evitar una fugida ipotetica?
Una execucion publica
Maria Antonieta refusèt de se confessar pel darrièr còp, perque lo prèire catolic aviá pas estat causit per ela meteissa, mas pel govèrn revolucionari republican.
Vertadièrament, pendent tot lo viatge cap a la plaça de la guilhotina, i aviá mai de soldats que pendent l’execucion del sieu espós, Loís XVI. Existissiá una certa paur a un darrièr ensag desesperat dels monarquistas per la liberar e amagar la reina dins un luòc segur. O benlèu la paur d’una ataca contra Maria Antonieta de las multituds revolucionàrias abans la siá execucion oficiala. Pendent tot lo brèu viatge los insults e las burlas foguèron constants, mas l’anciana reina mantenguèt segon los testimònis una granda tranquillitat e serenitat.
Arribada a la plaça montèt fins a l’emplaçament de la guilhotina, mas trabuquèt amb lo pè del borrèl, a qui demandèt perdon. Fin finala la guilhotina tombèt e la multitud revolucionària mostrèt amb crits la siá satisfaccion. Lo borrèl ensenhèt lo cap talhat e li donèt un còp. Segon unas versions, mostrèt dolor.
Maria Antonieta foguèt enterrada amb lo nom de “veusa Capèt” dins una tomba publica al cementèri de la Magdalena de París. D’ans après amb la Restauracion de 1815, son cunhat Loís XVIII desplacèt lo sieu còs a la catedrala de Sant Denis amb una enterrada oficiala. Tragic destin de la monarquia absolutista, per los sieus excèsses politics e economics.
Un article de Francesc Sangar*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm
