LA FIN DE GIGANTOPITHECUS
Après divèrses estudis de recerca scientifica, ara, los cercaires creson conéisser perqué s’escantilhèt lo gigantàs primat preïstoric nomenat Gigantopithecus. Foguèt lo màger primat que jamai demorèt a la planeta e foguèt ervibòr. Fasiá fins a mai de tres mètres de nautor e se pensa que patiguèt l’extincion totala aperaquí tre ara fa 295.000 e 215.000 ans.
Gigantopithecus foguèt un primat qu,uèi, qualcunes dirián qu’èra parièr a King Kong. Pr’amor que podiá arribar plan als tres mètres de nautor e pesava gaireben lo doble qu’un gorilla, çò es mai de 300 Kg. Se s’escantilhèt ara fa sonque 215.000 ans es plan segur que nòstra espècia e tanben d’autras ominidas anterioras trobèron aquel gigantàs primat al sieu abitat d’Asia.
D’efièch, plusors fossils de Gigantopithecus blacki foguèron trobats pendent tot lo sègle XX mas tanben dempuèi los darrièrs dètz ans. Mai de 2.000 dents son estadas trapadas a mai de divèrsas maissas en divèrsas caunas del sud chinés, mai que mai a la region de Guangxi, prèp de la frontièra amb Vietnam.
Un nòu estudi, publicat fas gaire al numeric Nature confirma que lo primat visquèt en aquel abitat e que, çò de mai segur, es que patiguèsse l’extincion pr’amor d’un cambiament climatic. « La noiridura de Gigantopithecus foguèt plan dura, coma de rusca e de brancas dels arbres, amb fòrça fibra, çò diguèt Kira Westaway, de l’Universitat Macquarie d’Austràlia ».
E arribèt un cambiament climatic
Totun, la planeta patiguèt un cambiament climatic tre ara fa 700.000 e 600.000 ans. Los cercaires creson que Gigantopithecus podèt o sabèt pas cossí s’adaptar a aquel cambiament climatic. I aviá de nòva vegetacion e lo primat gigantàs trobèt de mai en mai problèmas per trobar de noiridura. I aviá de mens en mens de frucha, çò diguèron los cercaires.
Las dents de Gigantopithecus foguèron totjorn trobadas dins de caunas. Aquò vòl dire que i demorava. Pasmens, arriba un moment, que i a pas pus de fossils del primat en cap cauna. D’un autre costat, i aviá mai de dents fossilas en cèrtas caunas, ont l’espècia demorèt plan abans, e plan mens dents en d’autras, ont lo primat visquèt pendent la fin de la sieuna vida coma espècia. Aquò, segon los cercaires, vòl dire que i aviá de mens en mens Gigantopithecus.
L’analisi d’aquelas dents fossilas confirmèt que l’espècia s’adaptèt pas plan als cambiaments environamentals, mas que patiguèt un estranci cronic per fauta de noiridura. Tanben foguèt confirmat que l’espècia actuala pus pròcha ne seriá l’orangotan de Borneo.
D’un autre costat, los cercaires pòdon pas dire realament cossí foguèt Gigantopithecus, pr’amor de la fauta de fossils. Çò que creson, totun, es que caminava a quatre pautas e qu’èra pas bipède e que demorava pendent lo jorn en defòra de las caunas e sonque i tornava per dormir. Se que non, los fossils sonque poguèron èsser menats dins de caunas per d’autres mamifèrs. En mai d’aquò, los cercaires creson qu’en aquela epòca al sud chinés ja i aviá d’Homo erectus, un ancessor de nòstra espècia e qu’auriá arribat ailà fa mai de 800.000 ans. Nòstra espècia ja existissiá mas encara aviá pas sortit d’Africa.
La Redaccion
