HOMO LUZONENSIS, NÒVA ESPÈCIA D’OMINID
Dempuèi l’an 2004 la sciéncia aviá pas descobèrt ne classat oficialament cap nòva espècia d’ominid dins lo grans arbre de l’evolucion umana. Alavetz foguèt descobèrta l’existéncia del nomentat popularament Hobbit, çò es Homo floresiensis. Ara es confirmada l’existéncia d’una nòva e estonant espècia desparièra d’ominid; Homo luzonensis, qu’auriá demorat a las Filipinas fa aperaquí 50.000 annadas.
La tròba tornarà, solide, d’obrir la discussion paleoantropologica sus l’arbre evolutiu uman e quala espècia foguèt la primièra que laissèt Africa. L’edat de las rèstas fossilas d’Homo luzonensis, de 50.000 annadas, fa creire que benlèu la primièra e pus espandida espècia ominida qu’arribèt a Filipinas e mai enlà seriá estada Homo erectus, una espècia que demorava en Africa fa 2 milions d’annadas.
Lo primièr còp que de cercaires trobèron d’òsses fossils d’aquesta nòva espècia, Homo luzonensis, foguèt fa mai de dètz annadas, quora una còla de cercaires descobriguèt un os del pè que podiá aver pus de 67.000 annadas a la cauna de Callao, a l’illa de Luzon, a las Filipinas.
Alavetz los scientifics se mostrèron pas segurs sus quala espècia aperteniá e pr’aquò contunhèron la recèrca en aquela balma. Aital trobèron apuèi (una còla del Musèu d’Istòria Nacionala de París amb Florent Détroit coma cap) mai d’òsses: set dents, dos òsses del pè e dos òsses de la man. Amb aquò ja poguèren classar los òsses fossils descobèrts coma los d’una nòva espècia ominida: Homo luzonensis.
Una espècia gaire nauta
Los òsses fossils d’Homo luzonensis son desparièrs d’aqueles trobats de l’Hobbit a l’illa de Flores. Segon los cercaires “seriá estada una espècia ominida que poiriá plan arribar a un pauc mai del mètre de nautor (Homo floresiensis) mas gaire mai. Los molars de la nòva espècia son plan pichons restacats amb los d’autras espècias omininas. Son pas tan ponchuts coma los d’autres ominins e las dents semblan mai a los d’Homo erectus que non d’Homo sapiens sapiens.
La mesura que poiriá aver Homo luzonensis atanben seriá singulara segon los cercaires que faguèron aquela descobèrta: seriá plan una espècia ominida pichona e qu’auriá los òsses dels pès adaptats a montar als arbres. Uèi i a d’indigènas a Luzon nomentats negritos que los òmes fan 151 centimètres de nautor e las femnas solament 142.
La descobèrta d’Homo luzonensis crearà ara una nòva discussion pr’amor que los cercaires dison qu’aquesta espècia seriá evolucionada d’Homo erectus apuèi arribar a aquelas illas e poder pas ne sortir. “Podèm imaginar Homo erectus en tot arribar a d’illas coma Luzon o Flores e que, amb de temps, evolucionèron per s’adaptar a dormir sus los arbres pr’amor qu’èra de besonh o far, çò diguèt Gerill van der Bergh, de l’Universitat australiana de Wollongong”.
Totun, e maugrat la confirmacion d’aquesta nòva e estonanta espècia ominina cal ara far mai recèrca scientifica per dessepara qualas foguèron las brancas evolutivas en Asia de l’Èst, un camin qu’es ara plan mai malaisit qu’abans pr’amor de la descobèrta d’aquelas doas nòvas espècias.
Segon William Jungers, un paleoantropològ de l’Universitat Stanley Brook, de Nòva York “las illas asiaticas del sud-èst semblarián èsser a mand de balhar nòvas suspresas que faràn mai complicat l’arbre de l’evolucion umana. La tròba foguèt publicada al numeric NATURE.
La Redaccion
