La polemica es dobèrta tornarmai. Ara dos estudiants de la Bíblia de l’Universitat de Tèxas an trobat la còpia originala escricha en grèc de Jèsus a son fraire Jaume. Fa partida d’un tèxt eretic crestian del sègle V que descriu los ensenhaments del filh de Dieu a son fraire per ensenhar melhor sas revelacions divinas.
Aquò malgrat que fins a uèi lo jorn pauques tèxtes biblics de l’epòca sián estats trobats en grèc, la lenga originala de composicion dels manuscrits. Son totes –e son pas gaire– amassats dins la bibliotèca de Nag Hammadi e benlèu pr’aquò la descobèrta es de primièr òrdre dins l’istoriografia biblica.
Es en 2017 que Geoffrey Smith e Brent Landau, de l’universitat texana d’Austin an descobèrt la letra. Après ne far un estudi prigond o an liurat al public sonque ara. Lo tèxt es estat inclús dins una lista de nòus fragments de la Primièra Apocalipsi de Jaume, que datan dels sègles V e VI e son escriches en grèc. Fins ara se pensava qu’aquel tipe de tèxtes èra redigit solament a travèrs de còpias en lenga còpta.
Una trobalha benlèu unica
“Dire que sèm mai que contents es pauc –çò diguèt Smith–. La descobèrta es de las grandas e crearà fòrça polemica. Seriá una pròva de mai que Jèsus aguèt un fraire nomenat Jaume. Mas aquò es considerat encara uèi eretic e los tèxtes apocrifes. Pr’aquò es important”.
Los estudiants qu’an descobèrt la letra se mòstran estonats. Pensavan pas trobar de fragments en grèc de la Primièra Apocalipsi de Jaume e mens encara un original de l’Antiquitat. Totun, plusors tèxtes ancians ja ne parlavan. Son las revelacions secretas de Jèsus a son fraire Jaume. La carta es una amassada de conselhs per explicar cossí es lo reialme del cèl e cossí se debanarà l’istòria en de tempses futurs –compresa la mòrt del quite Jaume–.
“Lo text balha encara d’informacions sus la vida e lo ministeri de Jèsus pr’amor que mòstra las convèrsas entre aqueste son fraire Jaume –çò diguèt Smith–. Serián de conselhs per poder plan ensenhar la doctrina crestiana après la mòrt de Jèsus”.
Segon los estudiants qu’an trobat la letra, aquesta fariá partida de manuscrits considerats apocrifes puèi per la glèisa catolica. Aital, Atanasi, evesque d’Alexandria, dins sa Letra de Pascas de l’an 367 auriá enebit d’inclure mai de tèxtes dins los 27 libres del Nòu Testament. E aquò auriá fach de la letra un escrich eretic.
L’original a una grafia clara, manuscrita amb de paraulas desseparadas en sillabas. Aquò fa pensar que benlèu èra un modèl de mai d’un professor per ensenhar a plan comprene, legir e escriure lo tèxt. “Las paraulas son devesidas –çò confirmèt Landau–. Aquò èra plan comun a l’epòca e fòrça manuscrits son estats trobats aital. Es una mòstra de çò qu’èra utilizat en contèxtes educatius”. La descobèrta serà lèu publicada dins la revista numerica Classical Review.
La Redaccion
Aqueste article serà tanben publicat dins Jornalet, lo primièr quotidian en linha de lenga occitana, amb lo qual Sapiéncia a un acòrdi de cooperacion.