La Montanha Negra es un massís montanhòl lengadocian qu’es estada dempuèi centenats d’annadas refugi de faidits e proscrits. A l’epòca medievala foguèt scenari d’amagatal de trobadors e catars. La sauvatgina qu’encara uèi lo jorn i demora ajudèt tanben a amagar los maquis pendent la darrièra guèrra mondiala. De mai, l’òme i a viscut pendent desenats de milièrs d’ans.
E òc, plaçada a l’extrèm sud-oèst del massís central occitan es plena de forèsts escuras – e pr’aquò lo nom – e un fum de rocalhas (amb fòrça pedrièra de granit – a l’entorn del puèg de Nòra (1211 mètres de nautor ). De casses, faus, avets e falses avets cobrisson los bòsques de la Montanha Negra. Per i arribar cal primièr trobar la vila de Carcassona, prene la D118 fins laD624 e puèi aquesta fins Revèl. Aquí comença ja la part nòrd de la Montanha Negra. Lo pendís nòrd es mai escalabrós mas lo sud a un aspècte mai mediterranèu, aspre e nud. Aquí la vegetacion es pas tant desbordanta : de garrigas, genèstas, castanhièrs, vinhas e olivièrs regalan la vision del visitant.
Masamet, la principala vila situada mai prèp d’aquesta region verda auriá estat fondada pels visigòts sus un puèg rocalhós. Totun, la crosada de Simon de Montfòrt assegèt la sieuna ciutadella, suspècte de catarisme e après un sèti cuert la prenguèt e la faguèt desrocar. Lors abitants foguèron totes escotelats. Los subrevivents aguèron de marchar e s’installar après en la val. O faguèron al Mas d’Arneta, lòc que puèi vendriá Masamet.
Refugi d’òmes bons e d’autres proscrits
Prèp del vilatge de Las Tors s’i tròba la Balma de la Ciotat, testimòni de la preséncia de l’òme preïstoric en la Montanha Negra dempuèi epòcas immemorialas. Mai tard, pendent l’epòca medievala, las cronicas confirman que los sénhers del castèl de Las Tors, aculhiguèron e patrocinèron divèrses trobadors e tanben personatges càtars. Quand i arribèron los crosats en 1212 confisquèron las sieunas tèrras e centenats d’abitants de la region fugiguèron e la vesina Montanha Negra per i trobar refugi e patz. Pendent mai de 200 annadas aquesta region foguèt sinonim de territòri de proscrits mai que dangierós de crotzar – una sòrta de bòsc de Sherwood anglés a l’occitana -.
Mas lo patiment de los sieus abitants contunhèt encara fins temps mai prèps. Per onorar lo sentiment de revòlta, diversitat espirituala e tolerància occitan tradicional, la majoritat dels abitants de Masamet adoptèt la fe protestanta. En l’an 1685 l’Edicte francés de Fointaineblau los obliguèt de se consacrar a l’indústria e al negoci. Aquò aprés desenats d’ans d’èsser forabandits de nombrosas professions.
Mas lors bòsques son encara uèi un plaser per la vision dels aimants de la natura. Lo massís se levèt pendent la quita epòca que los Pirenèus – fa 40 milions d’ans – per la pression geologica de la peninsula iberica, qu’acabava de trucar amb lo continent europèu. Un sens fins de fònts d’aiga la crotzan, fins al ponch que lo baron de Bonrepaus, Pèire Pau Riquet i bastiguèt de restancas que permeton encara uèi èsser la fònt d’aiga de mai de 116 comunas de la region e èsser al còp la principala fònt d’aiga del Canal del Miègjorn.
La Montanha Negra es en tot un endrech privilegiat pel visitant que i pòt far divèrses circuits e entre eles los de Cabadés e de Las Aigas Captivas. Aimants de l’environament i pòdon demorar d’oras e oras perduts en tot assajar de se trobar o sens o voler amb la sieuna fauna. En efièch, encara uèi es comun de veire de cabiròls o pòrcs singlars aital coma un sens fin d’aucèls de tota sòrta. Un lòc doncas meravilhós que fa justícia a un passat de faidits, proscrits e d’òmes e femnas perseguits, qu’es çò que ne son estats los sieus habitants pendent fòrça, benlèu, tròp temps.
Christian Andreu
