L’arqueologia poguet confirmar que, amassa amb de Neandertalians e Denisovans, una tresena espècia d’ominid conviviá amb Sapiens sapiens en Asia del Sud-Oèst. Fa de milièrs d’annadas s’aurián crotzat geneticament amb la nòstra espècia abans de desaparéisser.
La descobèrta foguèt confirmada per una còla de scientifics de l’Institut de Biologia Evolutiva de la universitat catalana Pompeu Fabra e lo CSIC. Segon aquò, aquesta nòva espècia, que demorèt al sud-oèst asiatic auriá conviscut pendent de milièrs d’annadas amb la nòstra espècia. Mentre o fasiá se crosèt amb nosautres per, fin finala, desaparéisser de la planeta.
Aquesta nòva espècia non èra estada descrita pas abans per la sciéncia e poguèt èsser descricha a travèrs d’una analisi genetica que foguèt realizada sus un grop de personas de las Illas Andaman, plaçadas a l’Ocean Indian. Aquesta analisi poguèt confirmar qu’aquelas personas avián de material genetic de la nòstra espècia, quand sortiguèt d’Africa ara fa d’aperaquí 100.000 ans. Mas tanben avián d’autre material genetic que non èra ne neandertalian nimai denisovan. Èra apertenent doncas a una tresena espècia d’ominid desparièra a la nòstra.
Una tresena espècia misteriosa
La còla que faguèt aqueste estudi genetic poguèt soslinhar qu’èra un ancessor comun nòstre amassa amb de neandertalians e denisovans, mas que tanben i aviá una istòria desparièra d’aquestas doas espècias d’ominids. L’estudi demòstra que d’analisis geneticas fachas a divèrsas comunautats umanas son fòrça utilas per provar de refutar l’istòria genetica de sapiens sapiens.
“L’estudi poguèt trobar divèrses parts d’ADN d’aquesta nòva espècia d’ominid escantida al genòma dels umans modèrns – çò diguèt Jaume Bertranpetit, cap de la còla de scientifics catalana-. Ara cal poder confirmar aquesta descobèrta amb l’analisi genetica sus de rèstas fossilas de l’airal per poder lançar una nòva teoria scientifica, çò es la de l’existéncia de fins a tres espècias desparièras d’ominids que convisquèron amb la nòstra pendent de milièrs d’annadas amassa amb de neandertalians e denisovans”.
Aqueste meteis trabalh scientific tanben poguèt estudiar l’auçada dels abitants de las Illas Andaman. Las evidéncias geneticas trobadas dison que la lor menor auçada non a coma causa que los primièrs abitants d’aquesta illas foguèsson mai petits que d’autras comunautats umanas d’uèi lo jorn, mas pr’amor que los lors abitants an patit un procés evolutiu d’adaptacion a l’environament e seleccion natural que fa que uèi sián coma son.
Segon Bertranpetit “dins una illa petita non i a pas luòc per totes e los grands predators an de dessaparéiser. D’autres animals inferiors s’an de far mai petits se vòlon s’adaptar evolutivament e aquò es çò que s’a desvolopat en las Illas Andaman”. L’estudi foguèt publicat a la revista scientifica Nature Genetics.
Christian Andreu
