Lo monarca francés Lluís XVIn moriguèt guillotinat lo jorn 21 de genièr de 1793, quand la Primièra Republica Francesa èra estat proclamada lo jorn 21 de Setembre de 1792. Lo sieu unic descendent masculin, lo sieu filh Loís Carles èra lo Dalfin, l’eretièr del tròn de França. Mai que los monarquics franceses lo reconeisson coma Loís XVII, regnèt pas jamai e patiguèt tanben una tragica mòrt.
Nascut l’an 1785 al luxe del palai de Versalhas, recebèt lo títol de Pòrti de Normandia, e venguèt lo Dalfin après la mòrt del sieu fraire Loís Josèp. Après lo fracàs de la fugida de la familha reiala a Varennes, foguèt arrestat amb tota la siá familha e empresonat al Temple de París l’an 1792.
Proclamat nòu rei
Après l’execucion del sieu paire, foguèt proclamat nòu rei pels monarquics franceses e pels autres sobeirans europèus, del temps que lo comte Loís Estanislau de Provença (fraire de Loís XVIn) foguèt designat regent dempuèi lo sieu exili a las tèrras germanicas.
Loís Carles foguèt obligat pendent l’Agost de 1793 a declarar contra la sieuna maire, l’anteriora reina Maria Antonieta, en lo jutjament celebrat contra ela, amb d’acusacions falsas ont èran insinuats determinats abuses sexuals.
Executada tanben la sieuna maire pas gaire après, las condicions de vida de l’ancian Dalfin èran de mai en mai perjudicialas dins de la preson del Temple. Fin finala, foguèt liurat a un sabatièr, Antoine Simon, perque trabalhèsse al sieu negòci. Après patir divèrsas agressions fisicas, Loís Carles foguèt retornat al Comitat Revolucionari amb l’acusacion de trabalhar pas adeqüadament.
Acusat de manténer un comportament contrari als ideals revolucionaris, foguèt empresonat nòvament en de condicions sanitàrias encara mai perjudicialas, pendent de meses. Oficialament, Lluís Carles moriguèt lo jorn 8 de junh de 1795 dins la meteissa preson, probablament de tuberculòsi, mas patiguèt segurament una combinacion de divèrsas malautiás coma consequéncias de las sieunas condicions de vida.
Lo sieu còrs foguèt enterrat en una fòssa del cementèri parisenc de Santa Margarida. Coneguda la sieuna mòrt, lo sieu oncle foguèt proclamat nòu rei amb lo nom de Loís XVIIIn pels monarquics franceses. Pendent fòrça ans qualques impostors pretenguèron recuperar lo tròn francés sens de succès. E mai que los còrpses dels sieus parents foguèron recuperats e enterrats après la Restauracion borbonica de 1815, de Loís Carles foguèt solament salvat lo sieu còr, depausat en una urna a la basilica de Sant Denís.
La redaccion
