Los molluscs coneguts coma nudibranquians son de gastropòdes de l’òrdre dels opistobranquians. Son de molluscs qu’apertenen a la classa dels gastropòdes. Son d’animals verinoses e amb un plan eficaç sistèma defensiu. La majoritat dels nudibranquians son ermafroditas e demòran, mai que mai, al fonz de la mar. N’ia fòrça qu’an cèrtas glandulas de la pèl que produsison d’acid sulfuric o encara d’autras liquids plan toxics.
Son d’animals qu’an pas lo cors copat e an una cèrta simetria bilaterala a mai d’un trauc o celòma dins, ont i a los organs. Lo cap es singular amb d’organs plan sensorials e un pè plan fòrt a la part ventrala qu’utilizan per se moure. La sieuna color vòl avertir d’autres animals pr’amor de la sieuna nauta toxicitat. E las colors son estonantas.
La capacitat d’emetre de lutz
Plusors espècias an lo cors transparent e tanben an l’abilitat d’emetre de lutz. Tanben i a cèrtas espècias de nudibranquians que pòdon arribar a far fins a 40 cm de longor. Lor sistèma d’alendament es fach a travèrs de branquias e n’i a divèrsas en diferents parts del cors. Tanplan an dos organs sensorials qu’an la forma de banas e lo nòm d’aqueles organs es rinofòrs. La siá dièta es carnivòra e se noirisson d’autres invertebrats a mai d’uòus d’autres nudibranquians. Per se noirir usan una lenga abrasiva coneguda coma radula.
La majoritat de nudibranquians son ermafroditas e aquò vòl dire que pòdon èsser al còp de mascles mas tanben de femèlas. Quand s’amassan dos especimèns se debana tanben la copula e amb un escambi d’espèrma ambedós individús demoran fecondats. Aquò se debana, mai que mai, pendent la prima o l’estiu.
Los uòus s’amassan per grops per milièrs mas an pas totjorn la meteissa color. Patisson brica pels predators mas la sieuna supervivéncia ven mailèu condicionada per la temperatura de l’aiga o lo clima. Plusors son plan actius pendent lo jorn e demoran sepelits jos la sabla pendent la nuèch. De soslinhar qu’an pas cap interés gastronomic per l’espècia umana.
Per ansin, los nudibranquians son totjorn quand adultes al fonz de la mar. Cèrtas espècias encara demoran mai enlà de la plataforma continentala mas pòdon viure totjorn en d’aiga salada. Son màgers quand l’aiga es pus prigonda e benlèu pr’açò i a mai diversitat de nudibranquians en d’aiga amb una màger temperatura. La siá dièta es carnivòra e se noirisson d’autres invertebrats marins. Tanben manjan plan d’uòus d’autres nudibranquians. Per aquò far utilizan la sieuna lenga plan abrasiva, la radula.
Malgrat tot la sieuna tactica pus usada es fugi. La siuena locmocion es per ondadas dels musculs e pr’açò plan lenta. Qualcunas espècias, a mai, produïson d’acid sulfuric o d’autres liquids toxics per luchar contra possibles predators – quora n’i a -, mai que mai lo peissum. D’autras espècias encara son plan ponchudas e doncas cap animal vòl los manjar.
Plusors grops de nudibranquians, dont los Aeolidacèus, usan de nematocists de la siás prèdas per se protegir eles meteisses; un còp manjada la prèda arrestan l’accion dels nematocists e pòdon puèi los usar als sius pròpris tentaculs. Un còp ailà pòdon atacar amb eles d’autras prèdas o tanben un predator se son en dangièr. Aital, an mai defensa segon l’animal manjat, e se los nematocists de la prèda son plan verinoses mai encara o seràn dins los tentaculs del nudibranquian. Es un procés conegut coma cleptocnidia.
Un article d’Andrés López*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
