Pendent lo sègle XIX comencèt una excellenta relacion entre los intellectuals de la Renaissença catalana e lo Felibrisme occitan, amb visitas e sustot una ampla correspondéncia, que mostrava l’afrairament entre ambedoas nacions.
Mas i aguèt un objècte que simbolizèt aquela union: la nomenada COUPO SANTO, un present ofrit pels escrivans catalans a lors fraires occitans, coma reconeissença per l’aculhida e lo supòrt a Occitània (Provença) qu’avián donat a l’escrivan e politic catalan Víctor Balaguer l’an 1867, perseguit per las autoritats espanhòlas per la siá oposicion a la politica del reinatge d’Isabel II d’Espanha.
Cossí foguèt finançada la Coupo Santo
Lo finançament de la creacion de la Coupo Santo foguèt atengut mejançant un abonament popular realizat a las vilas catalanas de Sabadell e Barcelona. La Coupo Santo es facha d’argent e al pè foguèron esculptadas doas femnas que representavan Catalonha e Occitània, afrairadas mejançant una abraçada, e foguèt creada per l’esculptor Guillaume Falconis e l’argentièr Jarry.
A la Coupo Santo i son inscriches unes vèrses en catalan e occitan, los primièrs del poèma del meteis Víctor Balaguer, “La dama del ratpenat”, “Morta diuhen qu’es, mes jo la crec viva” (tradusit per “Dison qu’es mòrta, mas ieu la cresi viva”) e los segons, uns vèrses del poèma “La comtessa” del grand escrivan del Felibrisme, Frederic Mistral, “Ah, se me sabien entèndre. Ah, se me voulien seguir!!!
A la part superiora de la Coupo es inscrich lo motiu del liurament amb la frasa “Recort ofert per patricis catalans als felibres de Provensa, Mistral, Roumanille, Aubanel, Roumieux, Bonaparte Wyse, Mathieu, Gaut, Grouzillat, Brunet, y altres, per la hospitalitat donada al poeta català Victor Balaguer”.
Frederic Mistral escriguèt tanben un Imne, amb musica d’un nadalet provençal, “Guilhaume, Tòni, Pèire” (atribuida a Nicolas Saboly amb dobtes) per èsser cantat lo jorn del liurament, a Avinhon, lo 30 de Julhet de 1867, mas que, posteriorament tanben i èra present en fòrça actes del Felibrisme a Occitània, mai que mai la reünion felibrenca annala de la Santa Estela.
Lo començament de l’Imne, amb ortografia mistralenca o felibrenca es una declaracion de las tòcas d’aquela relíquia. Tot un simbòl de las relacions entre Catalans e Occitans.
“Prouvençau, veici la Coupo
Que nous vèn di Catalan :
A-de-rèng beguen en troupo
Lou vin pur de nostre plan“
Un article de Francesc Sangar*
*Dempuèi uèi trobarètz una pichona biografia dels redactors de Sapiéncia en la seccion Qui sèm.
